Αναδημοσίευση απότο :http://www.monthlyreview.gr
_________________________________________
Μερικές παρατηρήσεις πάνω σε μια σύγχυση για τον «φιλελεύθερο σοσιαλισμό» που "παντρεύει την “ελεύθερη” οικονομία με τον σοσιαλιστικό ουμανισμό".
Του Κώστα Λάμπου
Του Κώστα Λάμπου
*
Οι φίλοι, συναγωνιστές και σύντροφοι του βήματος «Πολίτες Ενεργοί» http://www.politesenergoi.gr, κάνουν σίγουρα έναν χρήσιμο αγώνα στην κατεύθυνση της πολιτικοποίησης και της ενεργοποίησης των πολιτών με στόχο τη «Συμμετοχική Δημοκρατία» και το Σοσιαλισμό. Παρακολουθώ με ιδιαίτερο ενδιαφέρον την προσπάθειά τους και συχνά συμμετέχω με κείμενά μου και με σχόλια στον πολύ γόνιμο διάλογό τους. Το ερέθισμα να μεταφέρω τη σχετική συζήτηση, στις στήλες της έγκριτης Μηνιαίας Επιθεώρησης, με τούτο το σύντομο άρθρο, μου το έδωσαν τόσο το κείμενο του Φίλιππα Βουκελάτου με τον βαρύγδουπο τίτλο «Φιλελεύθερος Σοσιαλισμός (Ο νέος δρόμος – ο μόνος δρόμος)», όσο και το κείμενο του Μ. Γαλιατσάτου με τίτλο «Αχαλίνωτος ή άγριος καπιταλισμός».
1. Για το μύθο του «φιλελευθερισμού» και το τερατούργημα του «φιλελεύθερου σοσιαλισμού»
Ο φιλελευθερισμός, όπως είναι γνωστό, είναι η κλασική οικονομική θεωρία που θεμελιώνεται πάνω στο έργο του Άνταμ Σμιθ (1723–1790) "Έρευνα για τη φύση και τα αίτια του πλούτου των Εθνών" (1776) και η οποία πρεσβεύει την αυστηρή αποχή του κράτους από κάθε παρέμβαση στην οικονομία, γιατί υποτίθεται πως η οικονομία αυτορρυθμίζεται από τον ανταγωνισμό, ο οποίος λειτουργεί σαν «ένα αόρατο χέρι» που διασφαλίζει μια αρμονία «φυσικής τάξης», την «ελεύθερη οικονομία» ή την «οικονομία της ελεύθερης αγοράς», κι’ όλα αυτά γιατί, υποτίθεται, πως έτσι εξασφαλίζεται «το καλό όλων».....Η συνέχεια ... , με αριστρό κλικ στην παρακάτω Διεύθυνση:
