Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2009

ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙ ΤΗ ΝΕΟΛΑΙΑ ΣΤΗΝ ΑΠΟΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΣΤΟ ΠΟΔΟΠΑΤΗΜΑ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ, ΑΥΤΗ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΜΕΛΛΟΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΗ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ







 ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ

____________________________________

ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ ΣΤΑ ΝΕΑ 07.12.2009


ΠΡΑΞΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΚΑΙ ΑΥΛΑΙΑ


ΟΤΑΝ ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΟΙ ΚΑΙ ΠΗΛΙΚΙΟΦΟΡΟΙ ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΠΟΥ ΔΙΑΔΗΛΩΝΕΙ ΓΙΑ ΤΑ ΠΛΗΓΩΜΕΝΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΗΣ ΤΟΤΕ ΚΥΡΙΕ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΕ : 
"ΜΗΔΕΝ ΕΙΣ ΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟΝ ΠΗΛΙΚΙΟΝ "
 


_____________

*. ΑΠΟ ΤΟ TVXS.GR


Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2009



ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΓΙΑ ΕΝΑ ΝΕΟ ΟΥΜΑΝΙΣΜΟ
prodia;21@gmail.com

ΚΟΜΜΑΤΑ Α.Ε, Ο.Ε., Ε.Ε., Μ.Ε. και Ε.Π.Ε.


Αγαπητές Φίλες,
Αγαπητοί Φίλοι, 

ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ

Αν δεν το ξέρατε, τα κόμματα του αστικού κοινοβουλίου γενικά και μάλιστα στην εποχή της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και στην Ελλάδα ειδικότερα, είναι  ως προς το καταστατικό τους onshore (εγχώρια), αλλά ως προς την "ιδεολογία τους" offshore (εξωχώρια) μορφώματα.
Ως κόμματα  μάλιστα του Κεφαλαίου δεν μπορεί παρά να αντιγράφουν τη λογική των καπιταλιστικών μετοχικών εταιρειών και για λόγους πρακτικούς, αφού έτσι κυκλοφορεί καλύτερα το μαύρο πολιτικό χρήμα, χωρίς το οποίο δεν εξασφαλίζεται κυβέρνηση. Έτσι ο «επίτημος» πρόεδρος της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ δηλώνει στο πολιτικό χρηματιστήριο, πως η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Α.Ε. ανήκει κατά 50% στον κ. Σαμαρά, κατά 40% στο μητσοτακαίϊκο και κατά 10% στον κ. Ψωμιάδη.
Η γενικότερη εκτίμηση για τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα είναι πως υπάρχει τέτοια κινητικότητα μετοχών που άλλα είναι προς στιγμή ατομική ιδιοκτησία (αρχηγικά) και κάποια άλλα είναι πολυμετοχικά με την έννοια του «λαϊκού καπιταλισμού», σε βαθμό που να μην ξέρουν που πάνε (τα λεγόμενα δημοκρατικά). Το συμπέρασμα είναι πως και το ένα και το άλλο είδος κόμματος του αστικού κοινοβούλιου υπηρετεί το αφεντικό-κεφάλαιο, ενώ η κοινωνία ξοροσταλιάζει, περιμένοντας υποσχέσεις, διορισμούς και φιλανθρωπικά επιδόματα.
Αυτή τη διαπίστωση την κάνει χρόνια τώρα ο Ελληνικός Λαός, αλλά κάποιοι αμφέβαλαν ακόμα και ελπίζουν στη νεοφιλελεύθερη ή στην σοσιαλδημοκρατική Δημοκρατία του Κεφαλαίου, η οποία εξασφαλίζει στον καθένα μας μιά θέση «πρώτο τραπέζι πίστα», ή έστω και ορθίου στην κόλαση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
Ελπίζω η επίσημη ομολογία από τον εκπρόσωπο του καπιταλιστικού κυνισμού και θεμελιωτή του μητσοτακισμού να ξεκαθαρίσει τα πράγματα, για να ξέρουμε όλοι για ποιό πράγμα μιλάμε και τι πρέπει να περιμένουμε. 
Ελπίζω επίσης η αναγνώριση αυτής της πραγματικότητας να μας οδηγήσει στην απόφαση να μην περιμένουμε τίποτα και να αρχίσουμε να σκεπτόμαστε να κάνουμε κάτι για να απεμπλακούμε από την πολιτική εξάρτησή μας από τα κόμματα εξουσίας του Κεφαλαίου και να σκεφτούμε στη συνέχεια, ως κοινωνία, να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας, στα χέρια που δημιουργούν τον πλούτο, αλλά λειτουργούν ως χέρια επαίτη και ως οπαδού-κλακαδόρου.
Να είστε καλά
Κώστας Λάμπος

Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2009

Ο ΚΥΠΡΙΑΚΟΣ ΛΑΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΠΥΡΓΙΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

Δεν επαιτούμε. Απαιτούμε.

Της Κλαίρης Αγγελίδου*
 


Παρακολουθώντας τις συζητήσεις στους διάφορους σταθμούς ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς, βουλευτών, αρχηγών ή εκπροσώπων κομμάτων, μου δημιουργούνται τεράστια ερωτηματικά.
Αισθάνομαι ότι όλοι έχουμε παγιδευτεί σε μια χοάνη από απειλές, τόσον από την Τουρκική Κυβέρνηση, όσο κι από τα Ηνωμένα Έθνη, αλλά και την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία έπρεπε να είναι ο βασικός υποστηρικτής μας, αφού είμαστε κομμάτι από την ίδια. 
Όμως, αντί να υποστηρίζουν εμάς, κρατούν μια χλιαρή στάση και σε κάποια σημεία υποστηρίζουν την Τουρκία.
Ένα κράτος που δεν είναι μέλος και δεν εκπληρώνει τις υποχρεώσεις της προς την Ε.Ε., τις οποίες ανέλαβε. Αντίθετα, θέλει να υποτάξει την Ε.Ε. στις δικές της αυταρχικές απαιτήσεις. Διακρίνω ένα είδος φοβίας στις δηλώσεις αξιωματούχων, μερικά δε κράτη υποστηρίζουν εμφανώς την Τουρκία.
Από τη μεριά μας είναι ακαθόριστη ακόμη η γραμμή πλεύσης.
Αντικρουόμενες απόψεις, ως προς τις αποφάσεις του Εθνικού Συμβουλίου.
Είναι αδιανόητο, έχουν περάσει τριάντα πέντε χρόνια κατοχής, και δεν έχουμε ακόμη κατασταλάξει.
Τεράστιο ερώτημα: Γιατί; Το Εθνικό θέμα δεν είναι κομματικό. Είναι υπερκομματικό και έπρεπε οι αποφάσεις να ’ναι κοινές και αταλάντευτες. Να μην έχουν ρωγμές ή διφορούμενα.
Οι απαιτήσεις που εκφράζονται από ’μας για να επιτρέψουμε την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρώπη, είναι το λιγότερο γελοίες.
α) Ν’ ανοίξει έστω κι ένα λιμάνι για τα κυπριακά πλοία, σαν να ’ναι φερετζές κι ανοίγει η χανούμισσα το ένα μάτι και

β) Ν’ αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία.
Μα, όταν η Κυπριακή Δημοκρατία είναι αναγνωρισμένη από τα Ηνωμένα Έθνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση, κι όταν η ίδια η Τουρκία με το Πρωτόκολλο της Άγκυρας αναγνώρισε τα κράτη της Ε.Ε. με την υπογραφή της, με την εις άτοπον απαγωγή αναγνωρίζει και την Κύπρο, έστω κι αν είπε “με προϋποθέσεις’’.
Γιατί λοιπόν επαιτούμε;
Από την Τουρκία έπρεπε να απαιτούμε, για να μη σταθούμε εμπόδιο στην ενταξιακή πορεία της, ουσιαστικά πράγματα:
1) Ν’ αποσύρει τα στρατεύματα κατοχής.
2) Ν’ απομακρύνει τους εποίκους, που είναι ειδεχθές έγκλημα διεθνώς 

3) Να επιστρέψει την Αμμόχωστο 
4) Να κάμουμε σαφές τόσο στην Τουρκία, όσο και στα Ηνωμένα Έθνη ότι αν δεν γίνουν αυτά, δεν θα συνεχίσουμε τις ούτως ή άλλως άκαρπες συνομιλίες, οι οποίες μάς οδηγούν συνεχώς σε περαιτέρω παραχωρήσεις. 
Θα μου πείτε, δεν είμαστε υπερδύναμη για να μιλούμε με τον τρόπο αυτό.
Αυτή τη στιγμή κρατούμε ένα μικρό κλειδάκι, που ανοίγει στο δωμάτιο της Δικαιοσύνης. Πρέπει να το διαφυλάξουμε, για να το χρησιμοποιήσουμε στην κατάλληλη στιγμή.
Είναι το κλειδάκι που προσπαθούν να μας αρπάξουν και να το αχρηστεύσουν η Τουρκία και οι φίλοι της.
Να τους πούμε ευθαρσώς:
Το κλειδάκι είναι δικό μας.
Δεν επαιτούμε. Απαιτούμε.
Και απαιτούμε για τα παιδιά και τα εγγόνια μας, για τη διάσωση του Ελληνισμού, στην Πανάρχαια κοιτίδα του.
Απαιτούμε λοιπόν, δεν επαιτούμε.

---------------------------------------
* Κλαίρη Αγγελίδου - Πρώην Υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού