Τρίτη 30 Μαρτίου 2010

ΑΛΗΘΕΙΑ, ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΙΙ;



Η Κάρμεν-Λουκία Γλιγλή είναι μια ευαίσθητη κοινωνική ακτιβίστρια με ιδιαίτερη αίσθηση της έννοιας της πατρίδας, την οποία και υπηρετεί με το δικό της αυθεντικό τρόπο, ως ενεργή Ελληνίδα στα σύνορα της Ελλάδας,στη Μυτιλήνη. Με αφορμή το κείμενο που πρόσφατα ανεβάσαμε με θέμα "ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ;" έστειλε το παρακάτω κείμενο ως σχόλιο. Επειδή νομίζω πως η δύναμη της εικόνας και η αμεσότητα του Λόγου της Κάρμεν συμπληρώνει το δικό μου κείμενο, γι' αυτό προτίμησα να σας το παρουσιάσω ως αυτοτελές θέμα και όχι ως σχόλιο, με την ελπίδα πως κάποιοι θα τη μιμηθείτε κι' άλλοι θα προσθέσετε τα δικά τσας σχόλια, για να ξεκινήσει ένας διάλογος κόντρα στη ένοχη-συνένοχη σιωπή. 
Κάρμεν σε ευχαριστούμε για το εξαιρετικό κείμενό σου.
Κώστας Λάμπος





ΠΟΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ ΣΕ ΔΙΩΧΝΕΙ 
ΚΑΙ ΠΟΙΑ ΣΕ ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ?
Γράφει η Κάρμεν-Λουκία Γλιγλή.


Πριν ένα χρόνο περίπου πέρναγα από το κέντρο της Αθήνας ένα πρωινό μιας αργίας. Ανάμεσα σε μαύρους, Πακιστανούς, σκυλιά, πρεζάκια που ξέρναγαν, μπότες αστυνομικών που πάταγαν, γυναίκες ελαφρών ηθών, Έλληνιδες και ξένες ενωμένες που φώναζαν στους αστυνομικούς για να ελευθερώσουν τον νταβατζή τους. Είχα πολλά χρόνια να περάσω από εκεί και ομολογώ ότι δεν ήταν αυτό που περίμενα. Η εικόνα που μου έμεινε στο μυαλό αρχίζει σιγά-σιγά να ξεθωριάζει, αλλά μου έμεινε η μυρωδιά. Αυτή η άθλια ανάμιξη ιδρώτα, σάπιας αναπνοής, "αμαρτωλών" υγρών, εμετού και πόνου. Όλα εκεί είναι μοιρασμένα στα δυο. Οι «καταπιεσμένοι» και τα όργανα της τάξης. Ναι, κατάλαβα ότι εκεί δεν υπάρχει ρατσισμός, ότι εκεί όλοι είναι αδέρφια. Συμφιλιωμένοι μπρος σε θάνατο και «ζωή», παιδιά ενός κατώτερου Θεού. Δεν ασχολήθηκαν με μένα ούτε για να μου ρίξουν μακάρι ένα βλέμμα. Ήμουν ξένο σώμα. Δεν είχα το θάρρος να φαντάζομαι τότε πως όλα μπορεί να τα αλλάξει η νύχτα, με τον γλυκό απατηλό μανδύα της που όλα και τους δίνει άλλο χρώμα, αλλάζοντας τις ισορροπίες. Όταν τα βαποράκια τα σκεπάζει και οι νταβατζίδες πουλάνε ένα κομμάτι στιγμιαίας «ευτυχίας», μάλλον ανενόχλητοι. Δεν ήθελα να μου μείνει ούτε καν η ανάμνηση.

Μέχρι χθες την νύχτα. Όταν άκουσα ότι ένα παιδί πέθανε, σκεπάζοντας με αίμα και με κομμάτια του κορμιού του την ίδια του την μάνα. Όταν η μικρή του αδελφή κινδυνεύει να χάσει την όραση της, με σοβαρά εγκαύματα σε όλο της το σώμα. Όταν μια οικογένεια κατατρεγμένων ψάχνοντας στα σκουπίδια για ζωή, βρήκε απλώς τον θάνατο. Ξένο σώμα και αυτοί στις ίδιες περιοχές. Δεν ξέρω ποιοι έβαλαν την βόμβα και γιατί, δεν ξέρω αν λυπούνται η αν το κοιτάζουν ψυχρά, λογαριάζοντας αυτές τις ψυχές σαν «παράπλευρες απώλειες». Ξέρω όμως ποιοι είναι αυτοί που χαίρονται. Είναι όλοι αυτοί οι «περήφανοι Έλληνες» που μεταφέρουν την κληρονομιά των μεγάλων προγόνων από τα πάτρια εδάφη στις ελβετικές τράπεζες. Αυτοί που πήγαν τις επιχειρήσεις τους σε άλλες χώρες για φτηνότερα χέρια εργασίας και μεγαλύτερο προσωπικό κέρδος. Αυτοί που δεν ήθελαν τους συμπατριώτες τους στις δουλειές, αλλά ξένους εργάτες, για τον ίδιο λόγο. Οι ίδιοι που λένε ότι εμείς δεν θέλουμε δουλειές και ας βλέπουν ότι πτυχιούχοι γλύφουν και ζητιανεύουν για μια δουλειά στην οικοδομή η στα σκουπίδια του κάθε δήμου. Οι ίδιοι που μας τρομάζουν τώρα με συνθήματα τύπου ότι για όλα φταίνε οι άλλοι, που ήρθαν για μια καλύτερη ζωή σε μια καινούργια πατρίδα. Εκείνοι που φωνάζουν σε παρελάσεις συνθήματα που κάνουν τους ήρωες του έθνους να στριφογυρίζουν μες στο τάφο τους. Που μαθαίνουν στα παιδιά τους να χειροκροτούν τέτοια φαινόμενα, αντί να τα καταδικάζουν. Αυτοί που τα πήγαν όλα σε offshore εταιρίες για να ξεφύγουν της φορολογίας. Εκείνοι που δείχνουν την περίφημη ελληνική «φιλοξενία» μόνο όταν μπορούν να ΠΑΙΡΝΟΥΝ και όχι να δίνουν. Όλοι οι «καλοί χριστιανοί» που πάνε οικογενειακώς στην εκκλησία ειδικά στις προεκλογικές περιόδους και ειδικά πριν από τις εκλογές στην αυτοδιοίκηση. Αυτοί οι «καλοί Σαμαρείτες» που δίνουν ένα κομμάτι σαν δωρεά, για να τους συγχωρεθεί το αμάρτημα του «ου κλέψεις». Που φωτογραφίζονται την ημέρα στα ιδρύματα και το βράδυ αγοράζουν το βίντεο της κάθε Τζούλιας. Αυτοί οι μεγαλοδημοσιογράφοι που μας κάνουν «πολιτική εκπαίδευση» από τα παράθυρα των καναλιών, με απώτερο σκοπό το να περάσουν στις συνειδήσεις μας τι είναι «εφικτό» και τι όχι, συμφώνα με τις εντολές των αφεντικών τους. Αυτοί που σαν «μεγάλα κεφάλαια» της ΕΕ δεν αναγνωρίζουν τα σύνορα μας έμπρακτα σαν σύνορα της Ευρώπης. Οι ίδιοι που δεν ξέρουν τι σημαίνει η αλληλεγγύη με τον υπόλοιπο κόσμο. Που δεν καταλαβαίνουν ότι έχουμε μια γη για όλους κάτω από τα πόδια μας και ότι φροντίζοντας την δίκαια σημαίνει να προστατεύεις τους αδύναμους της γης πρώτα απ’ όλα.
Ναι, τους ακούω και εγώ τόσα χρόνια με το ίδιο τροπάριο. Αυτό που σαν βάση έχει το «διαίρει και βασίλευε».
Σας κοιτάζω σήμερα λοιπόν, τώρα όταν αρχίζω και συνηθίζω την μυρωδιά του αίματος, και σας λέω: Ναι, ρε, το κατάλαβα, για όλα φταίνε οι ξένοι. Μόνο που πρέπει να καταλάβουμε που να τους ψάξουμε. Και σας λέω και εσάς στους άλλους, να μην ψάξετε να τους βρείτε στην λάθος μεριά. Γιατί όλοι μας, εμείς εδώ κάτω, πρέπει να μάθουμε να τους κοιτάζουμε κατάμουτρα και με θάρρος, όλους αυτούς τους αληθινούς «ξένους» και να λέμε: "Δε μ' ενδιαφέρει η καταγωγή των πολιτών ούτε η φυλή στην οποία γεννήθηκαν. Τους αντιμετωπίζω όλους μ' ένα κριτήριο: την αρετή. Για μένα κάθε καλός ξένος είναι Έλληνας και κάθε κακός Έλληνας είναι χειρότερος από βάρβαρος, όπως έλεγε ο Μέγας Αλέξανδρος.

Σάββατο 6 Μαρτίου 2010

ΑΝΟΙΧΤΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ-ΚΤΑΓΓΕΛΙΑ


ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΓΙΑ ΕΝΑ ΝΕΟ ΟΥΜΑΝΙΣΜΟ
http://www.epithesh.blogspot.com

ΑΝΟΙΧΤΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ-ΚΤΑΓΓΕΛΙΑ

ΟΙ ΠΡΑΙΤΟΡΙΑΝΟΙ ΤΩΝ «ΑΝΤΕΞΟΥΣΙΑΣΤΩΝ» ΨΕΚΑΖΟΥΝ
ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ…


Όταν η απόσταση μεταξύ των διακηρύξεων μιας κυβέρνησης και των πράξεων των οργάνων της, είναι τόσο αβυσσαλέα, και όταν κάποιοι νεαροί αστυνομικοί έχουν μετατραπεί σε πραιτοριανούς που «κατόπιν ανωτέρας διαταγής;» προπηλακίζουν και ψεκάζουν σε απόσταση αναπνοής ακόμα και το Μανώλη Γλέζο, τότε αυτός ο τόπος και αυτός ο Λαός δεν έχουν μέλλον.
Όταν οι αυτοαποκαλούμενοι «αντεξουσιαστές στην κυβέρνηση», (τη στιγμή μάλιστα που ο γερμανικός τύπος λοιδορεί την Ελλάδα και κορυφαίοι Γερμανοί πολιτικοί μας ζητούν να πουλήσουμε τον Παρθενώνα για να ξεπληρώσουμε τα χρέη για τη δημιουργία των οποίων η Γερμανία είναι διαχρονικά υπέυθυνη), προπηλακίζουν και ψεκάζουν, το παγκόσμιο σύμβολο του αντιφασιστικού αγώνα, προπηλακίζουν και ψεκάζουν δηλαδή την ιστορία της χώρας τους, τότε οι ίδιοι, αντικειμενικά και ανεξάρτητα από διακηρύξεις και προθέσεις, μετατρέπονται, σε τιμωρούς του ήθους, της πράξης και του παραδείγματος γενναιότητας των νέων και γίνονται φύλακες του καπιταλιστικού Ζόφου.
Όταν όλα αυτά συμβαίνουν στην Ελλάδα και στον πλανήτη Γη του 21ου αιώνα, τότε η Ελλάδα κινδυνεύει, τότε ο ανθρώπινος πολιτισμός κινδυνεύει και καλά θα κάνουν οι δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού να αναλάβουν, ως σύγχρονοι Γλέζοι, το ιστορικό τους χρέος και να τρέξουν προς τις Θερμοπύλες, πριν είναι πολύ αργά, πριν ξαναστηθεί η σημαία του παγκοσμιοποιημένου Φασισμού στην Ακρόπολη για να κρύβει από την Ανθρωπότητα τον Παρθενώνα.
Για την Πρωτοβουλία Διαλόγου για ένα Νέο Ουμανισμό
Κώστας Λάμπος

ΑΛΗΘΕΙΑ, ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ;



ΑΥΤΑ ΤΑ ΜΕΤΡΑ
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ 
ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ,
ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ 
ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ


Γράφει ο Κώστας Λάμπος




Η ελεγχόμενη αταξία του συστήματος, που εμφανίζεται ως πολύπλευρη, πολυεπίπεδη και πολυδιάστατη κρίση του καπιταλισμού, έφερε κρίση στην κρίση των αχυράνθρωπων διαχειριστών της κρίσης, οι οποίοι αντί να πουν την αλήθεια για την επίθεση του Κεφαλαίου ενάντια στην Εργασία και στο υποκείμενό
της την εργαζόμενη ανθρωπότητα, μπουρδολογούν χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα την ώρα που σκαρώνουν, για λογαριασμό της πλουτοκρατίας προγράμματα μόνιμης λιτότητας και κατάργησης των στοιχειωδών δικαιωμάτων και κατακτήσεων των εργαζομένων, πως ότι κάνουν «το κάνουν για τη σωτηρία της πατρίδας».

ΟΜΩΣ, ΑΛΗΘΕΙΑ, ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ;

Κι’ αν η πατρίδα μας είναι «οι θάλασσες, οι κάμποι και τα ψηλά βουνά», τότε το ερώτημα που πνίγεται στο λαρύγγι και πνίγει τη σκέψη μας και πνιγμένο δραπετεύει από το στόμα μας δεν είναι: ποιοι έχουν ρημάξει και καταστρέψει αυτούς τους κάμπους, αυτά τα ψηλά βουνά κι’ αυτές τις θάλασσες για να πλουτίσουν, αδιαφορώντας για τις τοπικές κοινωνίες, για τη ζωή και για τις γενιές που έρχονται σ’ αυτούς τους κάμπους, στα ψηλά βουνά και στις θάλασσες;
Κι’ αν η πατρίδα μας είναι κι’ οι άνθρωποι, είμαι εγώ, είσαι κι’ εσύ, είμαστε δηλαδή εμείς, είναι κι’ οι άλλοι, τότε και πάλι το ερώτημα δεν πρέπει να είναι: ποιος φταίει που εμείς οδηγηθήκαμε κατά εκατοντάδες χιλιάδες και εκατομμύρια, στα σκλαβοπάζαρα της Αμερικής, της Αυστραλίας και της Ευρώπης χτες και σήμερα κατά εκατομμύρια κατεβαίνουμε ένα-ένα τα σκαλιά της ανεργίας, του αποδεκατισμένου μεροκάματου και της σύνταξης πείνας, της φτώχειας, της εξαθλίωσης και της εθνικής ταπείνωσης, ενώ οι άλλοι κερδοσκοπούν και πλουτίζουν παράνομα πουλώντας στους άλλους, συνεργάτες και προστάτες τους, βουνά, κάμπους και θάλασσες μαζί με τους ανθρώπους τους;
Κι’ αν η πατρίδα μας είναι και το λεγόμενο ελληνικό κράτος, η «ορθόδοξη εκκλησία», η “Δημόσια” Διοίκηση και ο ελληνικός στρατός, τότε και πάλι δικαιούμαστε να ρωτήσουμε, ποιος ρήμαξε τα δημόσια ταμεία και τα δάνεια, ποιος εκμεταλλεύτηκε και διέλυσε τις δημόσιες υπηρεσίες, ποιος εκμεταλλεύεται τη λεγόμενη εκκλησιαστική περιουσία και την αφέλεια των πιστών και ποιος φορτώνει τους κρατικούς προϋπολογισμούς με αβάσταχτες «αμυντικές δαπάνες», αν όχι «οι άλλοι», δηλαδή η κρατικοδίαιτη οικονομική ολιγαρχία και οι κομματικές νομενκλατούρες, τα χυδαία ιερατεία και οι αγύρτες «ορθόδοξοι» μουλάδες, οι επαγγελματίες καραβανάδες και οι μεσάζοντες μιζαδόροι;
Κι’ αν πατρίδα είναι ο αγρότης, ο εργάτης, ο υπάλληλος, ο επιστήμονας που πασχίζουν με κόπους και θυσίες να κρατήσουν σε λειτουργία την παραγωγική δραστηριότητα της χώρας για τη δημιουργία των αναγκαίων αγαθών και υπηρεσιών για την κάλυψη των ανθρώπινων, των κοινωνικών και των εθνικών αναγκών, τότε ξαναρωτάμε, ποιος φταίει που οι παραγωγοί του πλούτου πεινάνε, η οικονομία της χώρας πάει από το κακό στο χειρότερο, το μέλλον των επόμενων γενεών έχει ήδη υποθηκευτεί και η εθνική κυριαρχία περιφέρεται στα χρηματιστήρια των «κερδοσκόπων», στις υποτιθέμενες απρόσωπες «αγορές» και στις σκοτεινές στοές των «επενδυτικών» head funds, αν όχι το σύστημα της λεγόμενης οικονομίας της ελεύθερης αγοράς, δηλαδή ο καπιταλισμός, δηλαδή ο σκληρός πυρήνας του παγκόσμιου Κεφάλαιου, μια θλιβερή μειονότητα του παγκόσμιου πληθυσμού, που έχει ξεσαλώσει ως κρατικοδίαιτη, αρπακτική και πολυποίκιλα διαπλεκόμενη κλεπτομανής επιχειρηματικότητα κατά της εργαζόμενης Ανθρωπότητας, κατά της Φύσης και κατά του Πολιτισμού με στόχο να ιδιοποιηθεί τον παγκόσμιο κοινωνικό πλούτο και την παγκόσμια εξουσία για να επιβάλλει με ένα φασιστικό σιωπητήριο την παγκόσμια ηγεμονία του;
Κι’ αν πατρίδα σημαίνει εκτός των άλλων και Ισονομία, Δικαιοσύνη, Ελευθερία και Αλήθεια, τότε ποιοι ευθύνονται, που η Δικαιοσύνη διαπλέκεται με την νομοθετική και κυβερνητική εξουσία, με την οικονομική ολιγαρχία και με το «ορθόδοξο» μουλατείο και κάποιοι πλουτίζουν «εν κρυπτώ και παραβύστω», πουλώντας δημόσια περιουσία, την ίδια την Ελλάδα, χωρίς ποτέ να καταδικαστεί κανένας και χωρίς ποτέ να μάθει ο Λαός την αλήθεια, που οι οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες οδηγούν στη μεγαλύτερη κοινωνική αδικία και στην καταδίκη του μεγαλύτερου τμήματος του Ελληνικού Λαού στην οικονομική και κοινωνική περιθωριοποίηση, στην εξαθλίωση και τελικά στην απόλυτη στην ανελευθερία;
Κι’ αν, λέμε κι’ αν, πατρίδα είναι και οι εφοπλιστές, οι τραπεζίτες, οι βιομήχανοι, οι μεγαλέμποροι, οι μεγαλοεισαγωγείς, οι μεγαλοπρομηθευτές του δημοσίου, οι μεγαλοκατασκευαστές, οι μεγαλοξενοδόχοι, οι μεγαλοεκδότες, οι μεγαλοτσιφλικάδες, όπως λ. χ. η λεγόμενη «ορθόδοξη εκκλησία της Ελλάδος» και όλοι αυτοί οι αεριτζήδες και μεγαλοραντιέρηδες, που σφετερίζονται τον πλούτο της χώρας, που ξεκοκαλίζουν τα δάνεια της χώρας και που αδειάζουν τα δημόσια ταμεία, τότε γιατί η κυβέρνηση δεν τους καλεί να επιστρέψουν πίσω τα κλεμμένα, να πληρώσουν τα χρέη τους προς το δημόσιο, να καταβάλουν τους οφειλόμενους φόρους στα δημόσια ταμεία και τις οφειλόμενες εισφορές τους στα διάφορα ασφαλιστικά ταμεία, οπότε η χώρα, πατρίδα μας δεν θα είχε κανένα πρόβλημα, αντίθετα θα μπορούσε και τους μισθούς και τις συντάξεις να ανεβάσει, και τη ζωή των εργαζόμενων να βελτιώσει, αλλά και όσους επιβουλεύονται την Κύπρο, το Αιγαίο, τη Μακεδονία, την Ήπειρο, την Κρήτη και τη Θράκη θα μπορούσε να αντιμετωπίσει, ανοίγοντας έτσι τους ορίζοντες της Νεολαίας, της Ελλάδας και του Ελληνισμού.
Αν είναι, όπως ισχυρίζεται και όπως υποσχέθηκε στον Ελληνικό Λαό η σημερινή κυβέρνηση της Ελλάδας και του Ελληνικού Λαού, αποφασισμένη να καθαρίσει την κόπρο του Αυγεία-Καπιταλισμού, τότε ας το τολμήσει λοιπόν, τώρα και χωρίς περικοκλάδες, να προχωρήσει στην αναγκαστική είσπραξη των κλεμμένων, να καταγγείλει το απάνθρωπο και καταστροφικό καπιταλιστικό σύστημα και μετά, αν χρειαστεί, που δεν θα χρειαστεί, ας ζητήσει θυσίες και την υποστήριξη και των εργαζόμενων, για να βεβαιωθεί για την γνησιότητα του πατριωτισμού των Ελλήνων εργαζόμενων. Δεν το κάνει όμως, γιατί στην ουσία δεν μπορεί και δεν είναι κυβέρνηση των εργαζόμενων, κυβέρνηση της ελληνικής πατρίδας, αλλά κυβέρνηση του ντόπιου και του παγκόσμιου Κεφαλαίου και για να μην φαίνεται αυτή η πραγματικότητα κρύβεται προσχηματικά πίσω από μια σκόπιμα αφηρημένη έννοια της «πατρίδας», η οποία συμπεριφέρεται σαν ερωμένη του Κεφαλαίου και σαν μητρυιά της Εργαζόμενης Κοινωνίας. Το επιχείρημα πως αν η κυβέρνηση ζορίσει τους κρατικοδίαιτους κλεπτοεπιχειρηματίες, τότε αυτοί θα φυγαδεύσουν τα «κεφάλαιά τους» στο εξωτερικό και θα μεταφέρουν τα εργοστάσιά τους αλλού, είναι η μεγαλύτερη απόδειξη πως είναι απάτριδες και πατριδοκάπηλοι, οπότε όσο το γρηγορότερο φύγουν από τη χώρα τόσο το καλύτερο για τη χώρα και για τους εργαζόμενους, γιατί μόνο έτσι θα μπορέσει η ελληνική κοινωνία να πάρει τον έλεγχο της οικονομίας στα χέρια της, για να χορτάσει ο κόσμος ψωμί και να δει προκοπή ο τόπος.
Τελικά το συμπέρασμα είναι πως η μικρή-τοπική και η εθνική πατρίδα των «από εδώ», αλλά και η μεγάλη πατρίδα όλων μας, ολόκληρης της εργαζόμενης ανθρωπότητας κινδυνεύει από την καπιταλιστική βαρβαρότητα και από την ελεγχόμενη αταξία, η οποία σιγά-σιγά κι’ όσο οι δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού, αρχίζουν να αντιλαμβάνονται τι πραγματικά συμβαίνει, τείνει να γίνει ανεξέλεγκτη, πράγμα που θα οδηγήσει στην καθολική αμφισβήτηση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και στην ανατροπή του.
Με την έννοια αυτή όλες οι προσπάθειες όλων των αχυρανθρωποκυβερνήσεων του Κεφαλαίου να τρομοκρατήσουν την εργαζόμενη κοινωνία, για να μπορέσουν στη συνέχεια να λεηλατήσουν υποτιμώντας  ακόμα περισσότερο την Εργασία με την βίαιη επιβολή της ανεργίας, της περικοπής των αποδοχών των εργαζόμενων, της περιστολής των εργασιακών σχέσεων και ελευθεριών και των βασικών δικαιωμάτων της εργαζόμενης ανθρωπότητας, δεν αποσκοπούν στη «σωτηρία της πατρίδας», αλλά στη σωτηρία του καπιταλισμού, για να μπορέσει να ολοκληρώσει το καταστροφικό του έργο, να ισοπεδώσει τις μικρές πατρίδες, αλλά και τη μεγάλη πατρίδα όλων μας, τον πλανήτη Γη.
Μπροστά σ’ αυτή την πραγματική και πραγματικά μεγάλη και θανάσιμη απειλή για την ανθρωπότητα και τον πολιτισμό της, οι δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού δεν μπορούν να είναι πιά παρατηρητές, ουδέτεροι, τρίτοι, κομπάρσοι και μοιρολάτρες, αλλά πρέπει να αναλογιστούν και να συνειδητοποιήσουν πως αφού μπορούν, με τις φυσικές και πνευματικές δυνάμεις τους, να παράγουν αυτόν τον τεράστιο και φανταστικό κοινωνικό και παγκόσμιο υλικό και πνευματικό πλούτο, έχουν χρέος να τον υπερασπιστούν, παραμερίζοντας από τη μέση τους πατριδοκάπηλους σφετεριστές του πλούτου και να γίνουν οι ίδιοι πρωταγωνιστές της ζωής τους, επιβάλλοντας σχέσεις Άμεσης Δημοκρατίας στην οικονομία και στην κοινωνία, στη μικρή και στη μεγάλη πατρίδα τους, χτίζοντας ένα καινούργιο καλύτερο κόσμο, έναν Νέο Οικουμενικό Ουμανιστικό Πολιτισμό.
Τελικά Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΑΤΡΙΔΕΜΠΟΡΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΤΡΙΔΟΚΑΠΗΛΟΙ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΟΥ ΤΗΝ ΚΑΤΣΤΡΕΦΕΙ ΚΑΙ ΟΙ ΑΧΥΡΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΑΛΛΑ, Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ, ΟΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΑΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΩΝ ΧΕΡΙΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ  ΜΑΣ, ΜΕ «ΝΥΧΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΔΟΝΤΙΑ», ΑΝ ΘΕΛΟΥΜΑ ΝΑ ΤΗ ΣΩΣΟΥΜΕ.