ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ

"η ουτοπία είναι εφικτή"

κώστας λάμπος

Συνεχίζοντας ένα διάλογο, για τις τρέχουσες εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ, ο Νίκος Λαγκαδινός, στις σελίδες της ηλεκτρονικής εφημερίδας του με τον τίτλο ΤΟ ΔΙΚΤΥΟ, διατυπώνει με αγωνία, μεταξύ άλλων το παρακάτω ερώτημα:
“Αλλά δεν πρέπει να παραβλέπουμε και το ζήτημα της αυτογνωσίας. Ποιοι είμαστε σήμερα και τι θέλουμε; Είμαστε σοσιαλιστές, σοσιαλδημοκράτες, ουμανιστές, αντικαπιταλιστές, κεντρώοι, κεντροαριστεροί; Πρέπει να απαντήσεις, διότι δεν μπορείς να έχεις θετικά αποτελέσματα όταν επιδιώκεις να ασκήσεις πολιτική συνόλου”.

Αυτή είναι δυστυχώς η πραγματικότητα.

Ως συμβολή σ’ αυτόν το διάλογο θα κάνω τις παρακάτω σύντομες παρατηρήσεις.

1.Κάποιοι, οπαδοί της θεωρίας της πολυσυλλεκτικότητας, θα απαντήσουν ότι το ΠΑΣΟΚ είναι ή πρέπει να είναι όλα αυτά, επειδή στο παρελθόν υπήρξε όλα αυτά, πράγμα που το οδήγησε και το κράτησε στην εξουσία. Αποσιωπούν όμως πως αυτή η εξουσία πήρε, τα τελευταία χρόνια, πίσω και με το παραπάνω όσα έδωσε στον ελληνικό Λαό και στην Ελλάδα το ΠΑΣΟΚ κατά την πρώτη περίοδο, πράγμα που σημαίνει πως αυτή η εξουσία τελικά εξυπηρέτησε το κεφάλαιο και φυσικά κάποιους κυβερνητικούς αξιωματούχους.

2. Σήμερα βρισκόμαστε σε μια άλλη, σε μια μονοδιάστατη ιστορική εποχή.

α. Η Σοβιετική Ένωση και ο λεγόμενος υπαρκτός σοσιαλισμός προτίμησαν να επιστρέψουν στον μανιακό καπιταλισμό, αντί να παραδώσουν την εξουσία στις δυνάμεις της εργασίας για να γίνει ένα βήμα μπροστά.

β. Ο Αμερικανισμός ως βίαιη νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση ισοπεδώνει τις κοινωνίες σε όλο τον πλανήτη, πολτοποιεί τον ανθρώπινο πολιτισμό και καλπάζει προς τον παγκόσμιο φασισμό και στην απόλυτη βαρβαρότητα.

γ. Το παγκόσμιο προοδευτικό εργατικό κίνημα προσπαθεί να συνέρθει και να κατακτήσει την πολιτική αυτονομία του απέναντι σε ότι εκφράζει το χτες. Και η Σοσιαλδημοκρατία, η Κεντροαριστερά και ο Σοσιαλισμός σοβιετικού, κινέζικου, ή και κουβανικού τύπου ανήκουν στο χτες.

δ. Η ανθρωπότητα ΣΗΜΕΡΑ βρίσκεται σε κρίσιμο σταυροδρόμι. Η επιλογή περιορίζεται ασφυκτικά μεταξύ της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και του αντικαπιταλιστικού Ουμανιστικού Σοσιαλισμού, αφού η επανάσταση του υπαρκτού καπιταλισμού (1789.για ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ-ΙΣΟΤΗΤΑ-ΑΔΕΡΦΟΤΗΤΑ) και του υπαρκτού 'σοσιαλισμού-κομμουνισμού' (1917. ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΞΟΥΣΙΕΣ ΣΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΣΥΜ ΒΟΥΛΙΑ , ΣΟΒΙΕΤ), λοξοδρόμησαν τόσο που οδήγησαν την ανθρωπότητα στις 'πύλες της καπιταλιστικής κολάσεως', κι' ακόμα παραμέσα..

3. Όσο το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να επιλέξει την καλύτερη εκδοχή καπιταλισμού, δηλαδή την ‘καλύτερη βαρβαρότητα’, τόσο θα βολοδέρνει και θα βουλιάζει στην κρίση ταυτότητας, που θα το καταστήσει περίγελο των οργανωμένων συμφερόντων και στο τέλος, ίσως, και “κυβέρνηση της δημοκρατικής παράταξης”, στην υπηρεσία του κεφαλαίου. Το ΠΑΣΟΚ, κατά τη δική μου ταπεινή γνώμη, πρέπει ΣΗΜΕΡΑ ΤΩΡΑ, όχι Αύριο, να ξεκαθαρίσει χωρίς περικοκλάδες πως:

α. Αγωνίζεται για τα συμφέροντα των δυνάμεων της Εργασίας, της Νεολαίας, της Επιστήμης, της Προόδου και του Πολιτισμού και δεν διαπραγματεύεται αυτό τον αγώνα με θεοκρατικά σκοταδιστικά και αποβλακωτικά μιντιακά ιερατεία και αρχιερείς του καπιταλισμού .

β. Αγωνίζεται ενάντια στον καπιταλισμό κάθε εκδοχής και κατά συνέπεια και ενάντια στον Αμερικανισμό και σε κάθε Ηγεμονισμό.

γ. Αγωνίζεται για μιά Αταξική Κοινωνία, της Άμεσης Δημοκρατίας και του Ουμανιστικού Σοσιαλισμού με προοπτική ένα Οικουμενικό Ουμανιστικό Πολιτισμό.

δ. Η ελληνική κοινωνία στην πλειοψηφία της, ακόμα και στην τρέχουσα, την πιό απογοητευτική, περίοδο, επιμένει σε αντιδεξιές, που θα πει σε αριστερές, δηλαδή σε αντικαπιταλιστικές επιλογές και περιμένει, βέβαια όχι για πολύ ακόμα, από το ΠΑΣΟΚ να ξεκαθαρίσει τη θέση του και να πάρει όλες εκείνες τις πρωτοβουλίες που θα ανατρέψουν το πολιτικό σκηνικό και θα οδηγήσουν τη χώρα έξω από την παρακμή, στην πρόοδο.

4. Κάποιοι φαίνεται να είναι ακόμα εγκλωβισμένοι στο σχήμα «παλιό» και «νέο» ΠΑΣΟΚ, όπως αυτό ορίστηκε κατά την περίοδο της «εκσυγχρονιστικής ανανέωσης», όπου το παλιό ήταν η σοσιαλιστική προοπτική του και το νέο προφανώς ήταν ο σοσιαλδημοκρατικός εκσυγχρονισμός του ΠΑΣΟΚ για τον καπιταλιστικό εκσυγχρονισμό της χώρας. Αποσιωπούν όμως πως το ΠΑΣΟΚ ως έκφραση του Λαϊκού Κινήματος και ως συγκεκριμένη πρόταση για την πορεία της χώρας και του κόσμου θα παλιώσει όταν ολοκληρώσει τον ιστορικό του ρόλο και θα συμβάλλει μ’ αυτό στην εμφάνιση του καινούργιου, το οποίο φυσικά δεν θα είναι ‘νέο’ από αναπαλαίωση. Βέβαια και οι θεσμοί και τα κόμματα μπορούν, από σκοπιμότητα, ή από ανικανότητα, να υποστούν ‘τεχνητή παλαίωση’ και να εκφυλιστούν πριν προλάβουν να ολοκληρώσουν τον ιστορικό τους ρόλο.Όσοι μίλησαν στο παρελθόν για παλιό και νέο ΠΑΣΟΚ, το έκαναν από σκοπιμότητα, γιατί αντάλλαξαν τις προσωπικές φιλοδοξίες τους, (οι οποίες έφτασαν μέχρι την απόπειρα διάλυσης του ΠΑΣΟΚ, απαξίωσης ακόμα και πολιτικής εξόντωσης του Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά και κάθε συνειδητού και αξιοπρεπούς αγωνιστή), με τον εκσυγχρονισμό, που θα πει τη σοσιαλδημοκρατιοποίηση του τάχα “ξεπερασμένου σοσιαλιστικού ΠΑΣΟΚ”, πράγμα που το κατάφεραν, απαξιώνοντας την οργάνωση του ΠΑΣΟΚ, γεγονός που οδήγησε:

α. στη φίμωση, στη διάσπαση από τα πάνω, στο σκόρπισμα και στην ανάπτυξη πελατειακών σχέσεων με ένα μέρος της Βάσης, με αντάλλαγμα τις διάφορες εξυπηρετήσεις των προσωπικών «κομματαρχών» και τη νομή της εξουσίας,

β. στην απομάκρυνση-αποξένωση της κοινωνίας από τις εσωτερικές διεργασίες,

γ. στη μετατροπή του ΠΑΣΟΚ σε κόμμα αξιωματούχων που πρόδωσαν τις αρχές του ΠΑΣΟΚ και την εμπιστοσύνη του ελληνικού Λαού και φυσικά

δ. στην απομάκρυνση από τις διακηρυγμένες ιδεολογικές αρχές του με τη σταδιακή υιοθέτηση νεοφιλελεύθερων πολιτικών που έφτασαν μέχρι το έγκλημα του χρηματιστηρίου, οι πρωταγωνιστές του οποίου όχι μόνο δεν απομακρύνθηκαν, αλλά συνεχίζουν να λειτουργούν ως σκιάχτρα, παραστάτες και συμπαραστάτες…,στο σπαρασσόμενο ΠΑΣΟΚ.5. Το κακό είναι ότι πολλοί συνεχίζουν ακόμα να πολιτεύονται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο για τη σοσιαλιστική απονεύρωση του ΠΑΣΟΚ και την οριστική ενσωμάτωσή του στο αστικό-καπιταλιστικό σύστημα..

6.Όμως το ουσιαστικό παραμένει η πολιτική, ποιά πολιτική , πολιτική με ποιόν και για ποιόν. Αν αυτό ξεκαθαριστεί τότε θα ξεκαθαριστεί και το ποιός ανήκει που, δηλαδή σε ποιά πολιτική. Η Πρωτοβουλία Διαλόγου για ένα Νέο Ουμανισμό (prodial21@gmail.com) καταθέτει στην ιστοσελίδα της (http://www.infonewhumanism.blogspot.com/) θέσεις και προτάσεις για τη σχετική συζήτηση. Θέσεις που βγαίνουν από τις εμπειρίες του παγκόσμιου προοδευτικού κινήματος, εκφράζουν τις αγωνίες, τους αγώνες, τις ανάγκες και τις δυνατότητες της σημερινής κοινωνικής τοπικής και οικουμενικής πραγματικότητας. Σε μερικούς πολιτικάντηδες δεν αρέσουν, αλλά αυτό μας είναι αδιάφορο, γιατί για μας, το χρέος μας είναι να είμαστε χρήσιμοι στο δικό μας κόσμο και όχι αρεστοί στους μηχανισμούς της καπιταλιστικής εξουσίας.

7. Πιστεύω ακράδαντα ότι το ΠΑΣΟΚ έχει ελπίδες να ξαναβρεί το δρόμο του, να πιάσει και πάλι το σφυγμό της ιστορίας και να ολοκληρώσει τον ιστορικό του ρόλο. Αυτές οι ελπίδες είναι οι Νεολαίοι που δεν τους έχει φθείρει ο φραξιονισμός, η εξουσία και ο κυβερνητισμός. Αυτοί δεν ανήκουν σε κανέναν και γι’ αυτό δεν πρέπει να πέφτουν στα ξόβεργα που τους στήνει το σύστημα και οι διάφοροι περιπλανώμενοι επαγγελματίες πολιτικοί γυρολόγοι και μεγαλοσχήμονες αστέρες του πολιτικού τσίρκου και της μιντιοκρατίας. Αυτοί ανήκουν στο μέλλον, που είναι ταυτόχρονα το μέλλον της Ελλάδας, του Ελληνισμού και του Ουμανιστικού Σοσιαλισμού.Με αυτά τα κριτήρια ας κάνουν την επανάστασή τους ΤΩΡΑ για να επιβάλλουν στο ΠΑΣΟΚ το βήμα μπροστά και να αποτρέψουν το πισωγύρισμα του.

8. Κάποιοι που βολεύονται ή προσπαθούν να βολευτούν κάνουν περισπούδαστες ταξικές αναλύσεις και μιλάνε για «συμφέροντα που συγκρούονται», για τάξεις και στρώματα, για τάσεις και ομάδες, για αρχηγούς και αρχηγίσκους, που πρέπει να εκφράζονται όλοι στην πολιτική του ΠΑΣΟΚ. Ξεχνούν ή θέλουν να ξεχάσουμε οι υπόλοιποι πως στην καπιταλιστική κοινωνία υπάρχει από τη μια μεριά το κεφάλαιο που λεηλατεί την Εργασία καταστρέφει τη Φύση και απειλεί την ίδια τη ζωή και από την άλλη μεριά υπάρχει η αποφασιστική πλειοψηφία της κοινωνίας, ο Λαός που δεν έχει κανένα συμφέρον από τη συντηρητικοποίηση, τη διάσπαση, τη διάλυση ή την ενσωμάτωση του ΠΑΣΟΚ. Γι' αυτό το ΠΑΣΟΚ σήμερα πρέπει να κάνει άμεσα αρκετά βήματα πέρα και από τον Σοσιαλισμό του Ανδρέα Παπανδρέου, αντί να προσπαθεί, ή να πιέζεται να "βολευτεί" ακόμα πιό πίσω και από τον νεοφιλελεύθερο καπιταλιστικό εκσυγχρονισμό του Κώστα Σημίτη.

9. Και πολύ περισσότερο δεν έχει κανένα συμφέρον ο ελληνικός Λαός να κυβερνιέται από διαπλεκόμενες συμμορίες που λεηλατούν τη ζωή του και δημιουργούν στρατιές ανέργων, συμβασιούχων και 700ευρίτες, για να μαραζώνει η Νεολαία, το μέλλον της χώρας και πλουτίζει η ολιγαρχία.

10. Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε μια βαθιά και επικίνδυνη κρίση ταυτότητας. Αν στο επικείμενο συνέδριό του δεν καταφέρει να κάνει την υπέρβαση, να ξεκαθαρίσει την ιδεολογική του ταυτότητα και την πολιτική του φυσιογνωμία, τότε δεν έχει λόγο ύπαρξης., οπότε και ο ελληνικός Λαός θα τακτοποιήσει τους λογαριασμούς του με τα κόμματα που αδυνατούν να εκφράσουν τα συμφέροντά του και το μέλλον του και αναγκαστικά, αργά ή γρήγορα, θα κινηθεί στην κατεύθυνση της αυτόνομης πολιτικής του δράσης. Το δίδαγμα της ιστορίας είναι τώρα περισσότερο από κάθε άλλη φορά επίκαιρο: Η ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΙΡΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ Η ΝΕΑ ΟΥΤΟΠΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ ΕΦΙΚΤΗ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΑ..

*************************************

ΔΙΑΛΟΓΟΣ

(ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΘΕΜΑ : Η ΟΥΤΟΠΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΗ,

ΔΙΑΤΥΠΩΘΗΚΑΝ ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΧΟΛΙΑ)


Ο/Η Νίκος Λαγκαδινός είπε...

Χαίρω που έδωσα μια αφορμή για να γράψεις ένα άκρως ενδιαφέρον κείμενο. Είναι όμως φανερό ότι κανείς από τους ινστρούκτορες του σημερινού ΠΑΣΟΚ - ούτε και ο Πρόεδρός του - θα κάτσουν να σκεφτούν γι' αυτά με τα οποία ασχολούμαστε. Εδώ, διαβάζω καθημερινά για σχέδια "διάσπασης" του ΠΑΣΟΚ, ανακατατάξεις στο πολιτικό σκηνικό, για διεφθαρμένους δημοσιογράφους και πολιτικούς κ.λπ. και συνεπώς, ποιος κάθεται να σκεφτεί - λένε - αν είμαστε τούτο ή εκείνο!

Ωστόσο, επειδή οι εξελίξεις είναι ραγδαίες, όπως φαίνεται από τα δημοσιεύματα στις αυριανές εφημερίδες, καλό είναι να διαβάσουμε καλά και τα ξαναλέμε. Όσο για το τι είμαστε, έχει ο Θεός, θα το βρούμε στην πορεία. Γεια χαρά.
12 Ιανουάριος 2008 8:52 μμ

Ο/Η ΚΩΣΤΑΣ ΛΑΜΠΟΣ είπε...

Αγαπητέ μου Νίκο,
έτσι είναι η ζωή, μια πορεία που διαμορφώνεται από άπειρες στον αριθμό αδρανείς, σταθερές, μεταβλητές, γνωστές, άγνωστες, μετρήσιμες, αστάθμητες παραμέτρους, με διαφορετική κατεύθυνση, ρυθμό και δυναμική, η συνισταμένη των οποίων προσδιορίζει το βέλος του γίγνεσθαι. Σημασία έχει αυτό το συνολικό μέγεθος να είναι θετικό για την Ελλάδα και παραπέρα για την Ανθρωπότητα. Όλα τα άλλα είναι προσωπικές αγωνίες, προσωπικοί αγώνες και σε τελική ανάλυση η προσωπική μας 'μοίρα'.

Αυτή προσπαθούμε όλοι να διαμορφώσουμε. Άλλοι για το ατομικό τους καλό και για το καλό της τάξης τους ενάντια στο καλό των άλλων και άλλοι για το καλό όλων μέσα στο οποίο βλέπουν και το δικό τους καλό. Η πρώτη κατηγορία κάποια στιγμή γίνεται φρένο της εξέλιξης και επικίνδυνη για την Ανθρωπότητα, ενώ η δεύτερη κατηγορία, τα μόνιμα άλογα στο κάρο της ιστορίας, ήταν και παραμένουν η ελπίδα και η δύναμη της αλλαγής και της εξέλιξης. Τελικά η δεύτερη κατηγορία αποσυνθέτει το παλιό και φέρνει το καινούργιο, με θυσίες και απώλειες βέβαια, "λευτεριάς λίπασμα οι... νεκροί".

Θα μου πεις πως αυτά συμβαίνουν σε χρόνο μεγαλύτερου κύκλου από το δικό μας βιολογικό κύκλο. Ναι αλλά αν στο δικό μας βιολογικό κύκλο, προσθέσουμε και αυτόν των παιδιών μας και των παιδιών των παιδιών μας..., τότε φαίνονται τα αποτελέσματα του αγώνα μας. Γι' αυτό εμπρός και πάλι στον αγώνα, ιδιαίτερα τώρα που οι κρεατομηχανές και η γενική σήψη του καπιταλισμού και ιδιαίτερα του ελληνικού πλιατσικοκαπιταλισμού, βγάζουν πολλούς από το καβούκι του εαυτούλη τους και τρέχουν να αναπνεύσουν καθαρό αέρα και να αγναντέψουν έναν καλύτερο, έναν ανθρωπινότερο κόσμο.
Σε αυτό τον αγώνα, αγαπητέ φίλε Νίκο, είναι φυσικό ο ένας να εμπνέει τον άλλον.
Σε ευχαριστώ για το μήνυμα και..
Να είσαι καλά
Κώστας Λάμπος
13 Ιανουάριος 2008 11:24 μμ

Ο/Η Odyssey είπε...

hey guys, λιγότερα λόγια, παρακαλώ. Θα χαθούμε στον βερμπαλισμό. το παθαίνω κι εγώ. Τρεις παραλλαγές πάνω στο ίδιο θέμα, από διαφορετικές αφετηρίες καταλήγουν στην ίδια σκέψη. Και υπάρχουν κι άλλες.

Το ΠΑΣΟΚ ή θα είναι μια πολιτική πρόταση εξόδου από την ολιγαρχική δημοκρατία της καταστροφής και του θανάτου ή είναι καταδικασμένο να αποτύχει. Η εισήγηση Μίμη είναι μια οπισθοδρόμηση σε σχέση με τις θέσεις των πολλών ανατροπών του προηγούμενου συνέδριου. Είναι πολιτική ωραιοποίησης και αποδοχής του σημερινού πολιτικού συστήματος. Οι θέσεις αυτές είναι πολιτικές ήττας, για να μη πω συντριβής. Τις λοιπές απόψεις μου τις ξέρετε. Είναι καιρός να περάσουμε από τη θεωρία στην πράξη.
Σημ. Χωρίς να αμφισβητώ την προσφορά του Μαρξ στη σκέψη, προτιμώ να αντλώ διδάγματα και από την αρχαία Ελλάδα. Από αυτούς που πρώτοι είπαν τι είναι πολιτική και τι δημοκρατία. "Μου φτάνουν" εκείνα, για να γίνει κατανοητό ότι το σημερινό σύστημα που κάποιοι συντηρούν με νύχια και με δόντια είναι απάνθρωπο. Όλοι οι άλλοι έπονται και ενισχύουν τους πρώτους. Η "Συμμετοχική Δημοκρατία" εγκαταλείφθηκε από τον κ. Μίμη. Δεν υπάρχει η παραμικρή αναφορά στην εισήγηση. Η απάντηση είναι απλή, για μένα: Και Δημοκρατία Συμμετοχική και Οικονομία Συμμετοχική. Φυγή προς τα εμπρός. Ο Λένιν το ‘λεγε : όλη η εξουσία στα σοβιέτ.

Ο Αριστοτέλης έλεγε πως η πολιτική είναι η τέχνη των τεχνών, η επιστήμη των επιστημών. Και υπέρτατος σκοπός αυτής "το συλλογικό αγαθό". Τίποτα λιγότερο. Συμβιβασμοί και παζάρια τέλος
KINHMA ΓΙΑ ΜΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΚΑΙ ΝΙΚΗΦΟΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ. http://www-ithacanet-gr.pblogs.gr/
25 Ιανουάριος 2008 12:47 μμ

Ο/Η Κώστας Λάμπος είπε...

Αγαπητέ μου φίλε Γιάννη, ή odissey,

θα συμφωνήσω μαζί σου πως τα κείμενα σε ένα διάλογο πρέπει να είναι σύντομα. Δεν νομίζω όμως, πως ένας διάλογος μπορεί να γίνει με συνθήματα. Όταν μάλιστα για να γινόμαστε κατανοητοί αναγκαζόμαστε να καταφεύγουμε σε αναλύσεις τότε "τα πολλά λόγια είναι πλούτος διαλόγου". Σε τελικά ανάλυση σημασία έχει το τι λέει κανείς, για να γίνει κατανοητός ο λόγος του, ώστε να μπορεί να διατυπωθεί ο αντίστοιχος αντίλογος.Συμφωνώ με τον τρόπο που προσεγγίζεις τα πράγματα. Δυσκολεύομαι όμως να καταλάβω από που αρχίζει και που τελειώνει η "συμμετοχική δημοκρατία-οικονομία σου". Εννοείς τη συμμετοχή (participation) 'εκπροσώπων' των εργαζομένων στη διοίκηση των καπιταλιστικών επιχειρήσεων, δηλαδή τη 'συνεργασία κεφαλαίου και εργασίας'; Κάτι τέτοιο δεν ταιριάζει στον τρόπο που κριτικά προσεγγίζεις τα πράγματα. Δεν νομίζεις πως χρειάζεται περισσότερη ανάλυση, γιατί διαφορετικά η θέση σου για μιά "δημιουργική και νικηφόρα αριστερά" καταντάει σύνθημα πασπαρτού.

Η Πρωτοβουλία Διαλόγου για ένα Νέο Ουμανισμό καταθέτει συγκεκριμένες θέσεις και προτάσεις για ένα διάλογο που θα κάνει πιό συγκεκριμένα τα πράγματα. Η συμβολή σου σ' αυτό το διάλογο μπορεί να είναι σημαντική. Σε κάθε περίπτωση είναι αναγκαία η συμμετοχή σου.
Να είσαι καλά
Κώστας Λάμπος
26 Ιανουάριος 2008 12:53 πμ

Ο/Η Odyssey είπε...

Στο blog μου έχω δύο παραδείγματα, για το τι εννοώ.
Αναφέρομαι στις επιχειρηματικές συνεργασίες των πολλών. Αναφέρομαι στις Επιχειρήσεις Κοινωνικής Οικονομίας. (Συνεταιρισμοί, πολυμετοχικές εταιρείες, επιχειρηματικά δίκτυα κλπ).

Παρεμβαίνεις στην αγορά με συλλογικό τρόπο και αφαιρείς κέρδη από αυτή, αυξάνοντας τον πλούτο και βάζοντας τους πολίτες σε διαδικασία συμμετοχής. Άλλο παράδειγμα: Το The MALL είναι σκανδαλώδες δώρο του ΠΑΣΟΚ στον κύριο Λάτση. Το βαφτίσανε Ολυμπιακό Έργο, το κτίριο είναι αυθαίρετο και το οικόπεδο το χάρισαν. Ρωτήστε την κ.Σακοράφα. Εγώ λέω, αντί να κάνει τέτοια δώρα το κράτος στους έχοντες, θα μπορούσαν να τα είχαν δώσει σε επιχειρηματικές συνεργασίες των μικροεπιχειρήσεων της κάθε περιοχής. Η ΝΔ ετοιμάζεται να χαρίσει το αεροδρόμιο για να γίνουν τεράστια εμπορικά κέντρα.

Η πολιτική έχει δώσει πολλά στο μεγάλο κεφάλαιο. Είναι καιρός, αν σέβεται τον εαυτό του το ΠΑΣΟΚ να επιστρέψει όσα χρωστά στους μικρούς. Οι εκατοντάδες επιχειρήσεις της κάθε περιοχής που πλήττονται από τις χαριστικές εκποιήσεις προς τους μεγάλους, μπορούν να λαμβάνουν κι αυτές, έχοντας στήσει τις επιχειρηματικές συνεργασίες τους. Καμία σχέση με την πλασματική συνδιοίκηση. Απέναντι στο μεγάλο οικονομικό μέγεθος των καρτέλ, ορθώνεις το μεγάλο συνεργατικό μέγεθος των πολλών. Και απαιτείς από την πολιτική να τα στηρίξει, παρέχοντας τεχνογνωσία, χώρο και τη δημόσια περιουσία σε συλλογικά επιχειρηματικά σχέδια. Ελπίζω να έγινα περισσότερο κατανοητός τώρα.
26 Ιανουάριος 2008 1:45 πμ

Ο/Η Κώστας Λάμπος είπε...

Αγαπητέ φίλε Γιάννη,

ναι, τώρα είσαι σαφής. Το οικονομικό μοντέλο που προτιμάς και προτείνεις, αναφέρεται σε μια "οικονομία της κοινωνικά ελεγχόμενης αγοράς", με μηχανισμούς κρατικού και κοινωνικού παρεμβατισμού. Δεν βρίσκω , όμως, επί της ουσίας , να διαφωνείς με τις προτάσεις του Ανδρουλάκη. Τέλος πάντων. Υπάρχει αρκετή θεωρία, αλλά και εμπειρία από εφαρμογές αυτού του μοντέλου, μόνο που ναυάγησαν κάτω από το βάρος της αντίθεσης μεταξύ 'αγοράς' και κοινωνίας. Κι' αυτό γιατί η 'αγορά', με τον οικονομικό εγωϊσμό (τον οικονομισμό)που τη διακρίνει κατάφερε να υποτάξει την κοινωνία στην οικονομία. Η ιστορία αναζητά κάτι πέρα από την οικονομία της αγοράς, της όποιας αγοράς, της 'ελεύθερης', της ολιγοπωλιακής, της μονοπωλιακής, της παγκόσμια, περιφερειακά, ή κρατικά σχεδιασμένης (Π.Ο.Ε, Ε.Ο.Κ.-Ε.Ε., ΟΠΕΚ, ΚΟΜΕΚΟΝ κλπ κλπ).

Η ιστορία αναζητά αποκατάσταση της σχέσης μεταξύ κοινωνίας και οικονομίας, (οπου το κυρίαρχο μέγεθος θα είναι η κοινωνία), αναζητά δηλαδή μια οικονομία για τον Άνθρωπο, την Κοινωνία και την Ανθρωπότητα, που θα απαλλαγεί από την παραγωγή (συχνά άχρηστων και σχεδόν πάντα καταστροφικών), ανταλλακτικών αξιών, που είνα μια παραγωγή για το κέρδος και θα περιοριστεί στην παραγωγή άφθονων χρήσιμων αξιών (αξιών χρήσης). Το ζητούμενο είναι δηλαδή, μιά οικονομία που δεν θα παράγει άφθονο 'πλούτο' και άφθονη φτώχεια, αλλά άφθονα αγαθά, άφθονη ελευθερία και άφθονη ευτυχία.

Και μην βιαστείς να πεις πως αυτά είναι ρομαντικές ουτοπίες, γιατί ΣΗΜΕΡΑ ΠΙΑ μόνο μια τέτοια ουτοπία μπορεί να απαλλάξει την ανθρωπότητα από την βαρβαρότητα της αγοράς και να κρατήσει βιώσιμο το διαστημόπλοιο Γη. Δες το σαν μια άποψη για διάλογο.Να είσαι καλά
Κώστας Λάμπος
27 Ιανουάριος 2008 2:01 πμ