ΑΠΟΠΕΙΡΕΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗΣ

Διαστάσεις και περιπέτειες

της ανανέωσης του ΠΑΣΟΚ

Κώστας Λάμπος

Είναι κοινή η πεποίθηση ότι η ανανέωση στο ΠΑΣΟΚ έπρεπε να είχε ήδη προχωρήσει. Σωστότερα θα έπρεπε να είναι ολοκληρωμένη, ως μια αυτόματη και διαρκής διαδικασία ανανέωσης ιδεολογικών θέσεων και στρατηγικής, πολιτικών επιλογών και κυβερνητικού προγράμματος, οργανωτικής μορφής, δομής και λειτουργίας και τέλος ως διαδικασία στελεχιακής ανανέωσης.
Μέχρι σήμερα το ΠΑΣΟΚ δεν κατάφερε να προσθέσει στη Διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη 1974, ούτε μια νέα θέση που να εκφράζει τη σημερινή πραγματικότητα. Αντίθετα κάθε φορά που το κοινωνικό και το οργανωμένο ΠΑΣΟΚ ζητούσαν ανανέωση, η ‘ηγεσία’ του αφαιρούσε κάτι από την ιδρυτική του Διακήρυξη και στη θέση του έβαζε κάθε φορά και από λίγο νεοφιλελευθερισμό, που σημαίνει περισσότερο συμβιβασμό με την ολιγαρχία.
Έτσι φτώχαινε η πολιτική του και το κυβερνητικό πρόγραμμά του, πράγμα που είχε ως συνέπεια να φτωχαίνει το ίδιο σε μέλη και οπαδούς. Φτώχεψε και η οργάνωσή του. Πλημμύρησε από παράγοντες και παραγοντίσκους, από επαγγελματίες τεχνοκράτες και μανδαρίνους της εξουσίας. Ξεκόπηκε από την κοινωνία και κατάντησε ομοσπονδία θανάσιμα αλληλοσυγκρουόμενων μηχανισμών που επιζητούσαν τον έλεγχο του ΠΑΣΟΚ και την εύνοια της πλουτοκρατίας για να ‘κυβερνήσουν’ υπεργολαβικά τον τόπο. Ώσπου ήρθαν τα πάνω κάτω και βγήκε στην επιφάνεια η κρίση ταυτότητας.
Κι’ όλα αυτά γιατί τα ηγετικά στελέχη του, (πλην ελάχιστων εξαιρέσεων που διαχώρισαν την θέση τους ή απομακρύνθηκαν), συμπτύχθηκαν σε μια μόνιμη ηγεσία η οποία αντί να αλλάζει τα κύτταρά της και να ανανεώνεται, άλλαζε τη Βάση του ΠΑΣΟΚ με πελατειακά κριτήρια. Αυτή η τακτική οδήγησε στην απαξίωση και στον αποδεκατισμό του οργανωμένου ΠΑΣΟΚ, πράγμα που άνοιξε την όρεξη στη Δεξιά και στην περιθωριοποιημένη παραδοσιακή αριστερά να επιδιώξουν με κάθε τρόπο τη διάλυση του ΠΑΣΟΚ.
Το κοινωνικό ΠΑΣΟΚ όμως με τις επιλογές του χαλάει σταθερά από το 1989 μέχρι σήμερα, (αλλά ως πότε;) όλα αυτά τα σχέδια, τόσο τα σχέδια της ηγετικής καμαρίλας που οδηγούσε το ΠΑΣΟΚ όλο και δεξιότερα, όσο και τα σχέδια των ηγεσιών των άλλων κομμάτων, και δείχνει το δρόμο για μιά σύγχρονη σοσιαλιστική ανανέωση και μια σύγχρονη οργανωτική επανίδρυση του ΠΑΣΟΚ, γιατί θεωρεί πως δεν έχει ολοκληρώσει τον ιστορικό του κύκλο. Αυτή είναι η πραγματικότητα και προς αυτή την κατεύθυνση πρέπει, κατά την ταπεινή μου γνώμη, να κινηθεί ο Γιώργος Παπανδρέου.
Φοβάμαι όμως πως κάποιοι αξιωματούχοι παντός καιρού και κάποιοι ‘θεωρητικοί’ κεκράχτες του νεοφιλελευθερισμού και της παγκοσμιοποίησης με παλαιοσταλινικά κοστούμια και νεορθόδοξα καπέλα, θολώνουν, αν δεν πλαστογραφούν την εικόνα της πραγματικότητας και οδηγούν ξανά το ΠΑΣΟΚ στην υπηρεσία της Α.Μ. το Κεφάλαιο. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς μάγος για να καταλάβει, πως προς τα ‘κει οδηγείται το ΠΑΣΟΚ, γιατί πως αλλιώς εξηγείται το γεγονός πως σε σαράντα περίπου μέρες θα γίνει το Συνέδριο και η Βάση του οργανωμένου ΠΑΣΟΚ και κύρια το κοινωνικό ΠΑΣΟΚ κρατείται μακριά από τις διαδικασίες; Υπάρχει άραγε ανανέωση ενός Λαϊκού Κινήματος χωρίς το Λαό, χωρίς την οργανωμένη και την κοινωνική Βάση του; Ποιοί και γιατί φοβούνται το Λαό; Ποιοί και γιατί υπονομεύουν την πορεία μιας γνήσιας ανανέωσης; Αυτή την αρνητική πορεία μπορεί να την ανακόψει, αυτή τη συγκυριακή στιγμή, μόνο ο Γιώργος Παπανδρέου, με δυο κινήσεις.
Η πρώτη είναι να κάνει ο ίδιος την ιδεολογική υπέρβαση και να ζητήσει τη στήριξη του κοινωνικού ΠΑΣΟΚ και του ελληνικού Λαού, πράγμα που σημαίνει πως επιλέγει να είναι ηγέτης ενός σύγχρονου σοσιαλιστικού-ουμανιστικού Κινήματος των δυνάμεων της Εργασίας, της Νεολαίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού. Ενός Κινήματος που αγωνίζεται, χωρίς σοσιαλδημοκρατικές περικοκλάδες, για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και της αμερικανοκρατίας. Ενός Κινήματος που βάζει στην καρδιά του οικονομικού, του πολιτικού και κατά συνέπεια του κοινωνικού γίγνεσθαι την ίδια την κοινωνία, τη μόνη δύναμη που μπορεί να εγγυηθεί πολιτική αυτονομία και να αχρηστεύσει όλους τους μηχανισμούς της ηγεμονίας του οικονομισμού και της διαπλοκής που υπονομεύουν κάθε δημοκρατική μετεξέλιξη και τα συμφέροντα του Λαού, της Ελλάδας και του Ελληνισμού.
Η δεύτερη κίνηση είναι να πάει σε Συνέδριο στο οποίο θα εκπροσωπείται γνήσια και αποκλειστικά το κοινωνικό ΠΑΣΟΚ. Η παρουσία του μέχρι σήμερα οργανωμένου ΠΑΣΟΚ στο Συνέδριο θα πρέπει να είναι συμβολική, να έχει εκλεγεί, από ανοιχτές διαδικασίες Βάσης, όπως έγινε πρόσφατα με τον Πρόεδρό του, να περιορίζεται στο 10% των Συνέδρων και κανένας από αυτούς να μην υπερβαίνει το 35ο έτος της ηλικίας του. Οι υπόλοιποι ας εμπιστευτούμε και ας στηρίξουμε τη νέα γενιά να οδηγήσει το ΠΑΣΟΚ και την Ελλάδα στο μέλλον, το οποίο άλλωστε της ανήκει. Μόνο έτσι μπορεί να γίνει ανανέωση σε όλα τα μέτωπα και σε όλα τα επίπεδα. Διαφορετικά θα έχουμε ανακύκλωση της πολιτικής χρεοκοπίας και των αξιωματούχων της.
“Γιώργο άλλαξέ τα όλα”. Αυτό είναι το πρόσταγμα της ιστορίας και γι’ αυτό θα κριθείς. Τόλμησέ το Τώρα. Τρίτη ευκαιρία δεν υπάρχει.