ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΛΑΟΥ

ΚΥΠΡΟΣ : ΤΟ ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ

ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ


H Πρωτοβουλία Διαλόγου για ένα Νέο Ουμανισμό

στηρίζει την υποψηφιότητα Τάσου Παπαδόπουλου, ως τη μοναδικκή
επιλογή του κυπριακού Λαού και όχι μόνο των Ελληνοκυπρίων, να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για να απελευθερωθεί η Κύπρος από την ιμπεριαλιστική κατοχή με τούρκικη σημαία και να οδηγηθεί ο κυπριακός Λαός σε μια νέα ενότητα και μιά νέα πορεία στην πρόοδο.

Είναι αλήθεια, πως ο Λαός της ελεύθερης Κύπρου με την απόρριψητου Σχεδίου Ανάν αναδείχτηκε για μια ακόμα φορά στο βασικό αντιιμπεριαλιστικό κέντρο ολόκληρου του Ελληνισμού και έσωσε την τιμή του ΟΗΕ και της ΕΕ, που λειτούργησαν ως όργανα του Μπουσμπλερισμού, δηλαδή του αμερικανισμού.

Αλήθεια είναι επίσης ότι ο ιμπεριαλισμός πήρε τα μέτρα του, απόκτησε καινούργιους φίλους, από το απέναντι μέτωπο, που είναι έτοιμοι, ποιός ξέρει με ποιό αντάλλαγμα και πόσα 'αργύρια' να προδώσουν τον κυπριακό Λαό και τους αγώνες του για ανεξαρτησία και πρόοδο.

Ελπίζουμε πως ο πολύπαθος και πολύπειρος κυπριακός Λαός δεν θαπαρασυρθεί και θα αποφασίσει με την επανεκλογή του Τάσου Παπαδόπουλου την απόρριψη της νέας εκδοχής "σχεδίου Ανάν", πριν μπουν στον κόπο να του το υποβάλλουν οι αμερικάνοι.

Ελπίζουμε επίσης πως το ΠΑΣΟΚ θα σταθεί αυτή τη φορά στο ύψος των περιστάσεων, θα σεβαστεί τις πολιτικές παρακαταθήκες του ΑνδρέαΠαπανδρέου και θα σταθεί αλληλέγγυο στους αγώνες του κυπριακού Λαού και των ηγετών του,
του ύψους και της προσφοράς του Βάσου Λυσαρίδη.

Εκτιμούμε πως αυτό το ζήτημα, που αφορά ολόκληρο τον Ελληνισμό, αλλά και ολόκληρη την πολιτισμένη ανθρωπότητα και τα προοδευτικά κινήματα, πρέπει να αναδειχθεί σε θέμα άμεσης προτεραιότητας για το οποίο οΠρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και Πρόεδρος της (όποιας τελοσπάντων) Σοσιαλιστικής Διεθνούς, πρέπει να πάρει θέση και να ενισχύσει τον αγώνα του κυπριακού Λαού να συνεχίσει να αντιστέκεται, να αγωνίζεται και να αποφασίζει υπερ της ενιαίας, ανεξάρτητης και προοδευτικής Κύπρου.

Για την Πρωτοβουλία Διαλόγου για ένα Νέο Ουμανισμό

Κώστας Λάμπος
e-mail : prodial21@gmail.com
E. http://www.infonewhumanism.blogspot.com/
Ε. http://www.epithesh.blogspot.com/

ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ Σ' ΕΝΑ ΦΙΛΟ ΠΟΥ ΠΕΝΘΕΙ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΊΔΗ

************************************
Σχόλιο στην παρακάτω ιστοσελίδα:
http://www-ithacanet-gr.pblogs.gr/

**********************************

Του Κώστα Λάμπου


Αγαπητέ μου φίλε, σήμερα με το «ΣΗΜΕΡΑ ΠΕΝΘΩ ΕΙΛΙΚΡΙΝΩΣ» με ξάφνιασες αρνητικά και συγκεκριμένα για τους παρακάτω, μεταξύ άπειρων άλλων, λόγους:

1.Οι θρησκείες γενικά και οι εξουσιαστικές θρησκείες ειδικότερα δεν έχουν, φίλε Γιάννη, σχέση με την αγάπη, γιατί η αγάπη δεν είναι υποκρισία, σκοταδισμός, ψέμα, μίσος, εκμετάλλευση, ρατσισμός, βία, φόβος, πόλεμος, πείνα, θάνατος. Τα θρησκευτικά-εκκλησιαστικά ιερατεία υπηρέτησαν και υπηρετούν τα εξουσιαστικά ιερατεία, όταν δεν μπορούν να ασκούν τα ίδια οικονομική και κοινωνική εξουσία, με τόση απανθρωπιά και βιαιότητα και έγραψαν τις πιό μαύρες σελίδες στην ιστορία της ανθρωπότητας.

2. Ο φονταμενταλιστής Χριστόδουλος Παρασκευαϊδης διαπλέχθηκε με όλες τις αντιδραστικές κοσμικές εξουσίες, αναρριχήθηκε χάρη σ' αυτές και γι' αυτό τις υπηρέτησε με 'συνέπεια', σκληρότητα και φανατισμό μέχρι το τέλος της ζωής του. Αγάπησε κομπλεξικά την εξουσία και όλα όσα τη συμβολίζουν, ξεπερνώντας προσχήματα περί 'ιεροσύνης' για να τιμήσει το χουντικό παρελθόν του και να κερδίσει ηγετικό ρόλο στη "Δεξιά του Κυρίου".

3. Μίσησε όσο κανένας άλλος τη φτώχεια, τον αγώνα για τη γνώση , για την αλήθεια, για την πρόοδο. Μίσησε την επιστήμη και όσους πασχίζουν για ένα νέο Διαφωτισμό και για ένα καλύτερο (επίγειο, γιατί δεν υπάρχει άλλος) κόσμο. Μίσησε , ως πιστός υπηρέτης της κοσμικής εξουσίας που καλύπτεται από τους πέπλους της παλαιάς και κενής-καινής Διαθήκης, όσο κανένας άλλος τις αρχαιοελληνικές ρίζες του ανθρώπινου πολιτισμού και 'δίδαξε ' την υποταγή στους σύγχρονους καίσαρες, με την ελπίδα πως θα τον κάνουν Πάπα, ή Πατριάρχη, αν όχι Κωνσταντινουπόλεως, τουλάχιστον στο Ελλαδιστάν.

4. Τέλος πάντων, ο Παρασκευαϊδης 'εκοιμήθη', ενώ εμείς οι άλλοι, οι κοινοί θνητοί πεθαίνουμε. Βλέπεις, ακόμα και στο θάνατο , στη "Δημοκρατία της Φύσης", όπου όλα τα όντα είναι ίσα, αυτή η 'φάρα' του μαύρου ιερατείου θέλησε να ξεχωρίζει από το 'ποίμνιο'. Και ξέρεις γιατί; γιατί όσοι 'κοιμούνται' και δεν πεθαίνουν 'αγιάζουν'. Και να μου το θυμηθείς, αργά ή γρήγορα θα τον 'αγιοποιήσουν' τον Παρασκευαϊδη. Μορφωμένος άνθρωπος είσαι και ασφαλώς θα ξέρεις πως αυτά τα 'καραγκιοζιλίκια', κρύβουν ατομικές ματαιοδοξίες 'περί (επίγειας γιατί αυτοί γνωρίζουν καλύτερα από το 'ποίμνιο', πως δεν υπάρχει άλλη) αθανασίας' και ιερατική πανουργία.

5. Στις μέρες του η 'ιερή' αγυρτεία ξεδιπλώθηκε σε όλο το μεγαλείο της, για να έχει 'το μαγαζί' πελατεία και να γεμίζουν τα παγκάρια, από τον 'οβολό' των πιστών και από τα εκατομμύρια των κρατικών και των ευρωπαϊκών ταμείων, ανάλογα με το μέγεθος της πολιτικής επιρροής και της πολιτικής χειραγώγησης του πνευματικά λεηλατημένου και κατατρομοκρατημένου 'ποιμνίου'. Ο Χριστόδουλος υπήρξε άριστος διαπλεκόμενος Manager της επιχείρησης "Εκκλησία-Απάτη Α.Ε." , αλλά ένας πολύ κακός "ιεράρχης" με την έννοια του 'αγαπάτε αλλήλους', γιατί έσπειρε το γνωστό μίσος 'της ορθοδοξίας', για όλους τους 'άπιστους', πολιτική μισαλλοδοξία για όλους τους 'άλλους' και εφιαλτικούς μεταφυσικούς φόβους για όλους τους 'αφελείς', δηλαδή τους καλοπροαίρετους πιστούς.

6. Ο διάδοχός του στο 'θρόνο', ας φροντίσει , μεταξύ των πολλών άλλων, να επιστρέψει στο υπουργείο εξωτερικών της Ελλάδας τα 5,5 εκατομμύρια ΕΥΡΩ που πήρε η "Αλληλεγγύη" του Χριστόδουλου, για να στείλει, ως 'ανθρωπιστική' βοήθεια στους πεινασμένους Αφρικανούς κάμποσους τόνους σάπια κοτόπουλα, σκάνδαλο την εξέλιξη του οποίου ευτυχώς σταμάτησε κάποιος συνειδητός και σεμνός τελωνειακός υπάλληλος. Τα χρήματα πρέπει να επιστραφούν στα δημόσια ταμεία γιατί είναι φόροι από τον εργαζόμενο ελληνικό Λαό, γιατί το πάμπλουτο ιερατείο , όπως είναι γνωστό δεν πληρώνει φόρους και διαχειρίζεται τη μυθική εκκλησιαστική περιουσία με σκανδαλώδη τρόπο.

7. Ας φροντίσει επίσης να αφήσει την παιδεία στα χέρια της επιστήμης, των εκπαιδευτικών και της κοινωνίας. Ήσυχα ας αφήσει επίσης τα κρατικά ταμεία, όπως συμβαίνει με όλες τις εκκλησίες σε όλες τις αναπτυγμένες χώρες. Και αφού επιστρέψει την τεράστια εκκλησιαστική περιουσία στο φτωχό Λαό που υποφέρει, ας ασχοληθεί 'με τα του οίκου του', με τη δύναμη της πίστης του και όχι με τη δύναμη των κρατικών ταμείων και των κομματικών ανταλλαγμάτων.

8. Διαφορετικά, αν συνεχίσει να στηρίζει την αντιλαϊκή και απάνθρωπη εξουσία, ως κρατική θρησκεία, που ασκείται από αντιπαραγωγικούς και διαπλεκόμενους 'ψυχοφύλακες-δημοσιουπαλλήλους', που ζουν (ως 'άγιοι' Πρεβέζης, Περιστερίου, Αθηνών και περιχώρων κλπ κλπ) στη χλιδή και στην ακολασία σαν παράσιτα σε βάρος της κοινωνίας, καλό είναι να γνωρίζει, πως η 'πίστη', ως Φόβος των πιστών κάποια στιγμή θα εξελιχθεί σε μίσος ενάντια στην εξουσία και στους λακέδες της και σε αγώνα για ελευθερία και αξιοπρέπεια.

9. Οι πληγές και οι φοβίες που φύτεψαν στην ανθρωπότητα οι εξουσίες και όλες ανεξαίρετα οι εξουσιαστικές θρησκείες με πρώτη ύλη τη βία και το Φόβο υποχωρούν σταθερά και τη θέση τους την καταλαμβάνει μιά Νέα Αυτοπεποίθηση, μιά Νέα Συνείδηση, ένας Νέος Ουμανισμός και ένας νέος αγώνας που θα οδηγήσει σε ένα καλύτερο κόσμο.

10. Η Πρωτοβουλία Διαλόγου για ένα Νέο Ουμανισμό αντιλαμβάνεται απόλυτα την κρισιμότητα του θέματος της θρησκευτικής πίστης, πάνω στην οποία ‘οικοδομήθηκαν’ από κάθε λογής αγύρτες και εξουσίες θρησκευτικοί μύθοι και δοξασίες, εκκλησίες και ιερατεία που καταδυναστεύουν πνευματικά, οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά, χιλιάδες χρόνια τους πιστούς, την Ανθρωπότητα και τον Πολιτισμό. Και επειδή ταυτόχρονα εκτιμά πως το επόμενο βήμα της Ανθρωπότητας, για να μην είναι προς την καπιταλιστική βαρβαρότητα, θα πρέπει να είναι με «αρετή και τόλμη προς την Ελευθερία», προς μια Νέα Ελευθερία, χωρίς το Φόβο κάποιου θεού και κάποιας εξουσίας, γι’ αυτό προτείνει να ανοίξει ένας Διάλογος χωρίς Φόβο και σκοπιμότητες, για να ριχτεί άπλετο φως στην ιστορία, στην ουσία και στο ρόλο των θρησκειών και τότε να αποκατασταθεί, για όποιον θα το έχει ανάγκη, η πίστη ως αυστηρά ατομική υπόθεση, την οποία η κοινωνία δεν θα επιτρέπει σε κανέναν επαγγελματία αγύρτη να την εκμεταλλεύεται. Ας τολμήσουμε μια ζωή χωρίς Φόβο. Μια ζωή της οικουμενικής αγάπης και της Ανθρωπιάς.

Εσύ, καλέ μου φίλε Γιάννη, για ποιό πράγμα πενθείς;


Από Κώστας Λάμπος Δευτέρα, 28 Ιανουαρίου 2008 7:57 μμ

ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ

"η ουτοπία είναι εφικτή"

κώστας λάμπος

Συνεχίζοντας ένα διάλογο, για τις τρέχουσες εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ, ο Νίκος Λαγκαδινός, στις σελίδες της ηλεκτρονικής εφημερίδας του με τον τίτλο ΤΟ ΔΙΚΤΥΟ, διατυπώνει με αγωνία, μεταξύ άλλων το παρακάτω ερώτημα:
“Αλλά δεν πρέπει να παραβλέπουμε και το ζήτημα της αυτογνωσίας. Ποιοι είμαστε σήμερα και τι θέλουμε; Είμαστε σοσιαλιστές, σοσιαλδημοκράτες, ουμανιστές, αντικαπιταλιστές, κεντρώοι, κεντροαριστεροί; Πρέπει να απαντήσεις, διότι δεν μπορείς να έχεις θετικά αποτελέσματα όταν επιδιώκεις να ασκήσεις πολιτική συνόλου”.

Αυτή είναι δυστυχώς η πραγματικότητα.

Ως συμβολή σ’ αυτόν το διάλογο θα κάνω τις παρακάτω σύντομες παρατηρήσεις.

1.Κάποιοι, οπαδοί της θεωρίας της πολυσυλλεκτικότητας, θα απαντήσουν ότι το ΠΑΣΟΚ είναι ή πρέπει να είναι όλα αυτά, επειδή στο παρελθόν υπήρξε όλα αυτά, πράγμα που το οδήγησε και το κράτησε στην εξουσία. Αποσιωπούν όμως πως αυτή η εξουσία πήρε, τα τελευταία χρόνια, πίσω και με το παραπάνω όσα έδωσε στον ελληνικό Λαό και στην Ελλάδα το ΠΑΣΟΚ κατά την πρώτη περίοδο, πράγμα που σημαίνει πως αυτή η εξουσία τελικά εξυπηρέτησε το κεφάλαιο και φυσικά κάποιους κυβερνητικούς αξιωματούχους.

2. Σήμερα βρισκόμαστε σε μια άλλη, σε μια μονοδιάστατη ιστορική εποχή.

α. Η Σοβιετική Ένωση και ο λεγόμενος υπαρκτός σοσιαλισμός προτίμησαν να επιστρέψουν στον μανιακό καπιταλισμό, αντί να παραδώσουν την εξουσία στις δυνάμεις της εργασίας για να γίνει ένα βήμα μπροστά.

β. Ο Αμερικανισμός ως βίαιη νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση ισοπεδώνει τις κοινωνίες σε όλο τον πλανήτη, πολτοποιεί τον ανθρώπινο πολιτισμό και καλπάζει προς τον παγκόσμιο φασισμό και στην απόλυτη βαρβαρότητα.

γ. Το παγκόσμιο προοδευτικό εργατικό κίνημα προσπαθεί να συνέρθει και να κατακτήσει την πολιτική αυτονομία του απέναντι σε ότι εκφράζει το χτες. Και η Σοσιαλδημοκρατία, η Κεντροαριστερά και ο Σοσιαλισμός σοβιετικού, κινέζικου, ή και κουβανικού τύπου ανήκουν στο χτες.

δ. Η ανθρωπότητα ΣΗΜΕΡΑ βρίσκεται σε κρίσιμο σταυροδρόμι. Η επιλογή περιορίζεται ασφυκτικά μεταξύ της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και του αντικαπιταλιστικού Ουμανιστικού Σοσιαλισμού, αφού η επανάσταση του υπαρκτού καπιταλισμού (1789.για ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ-ΙΣΟΤΗΤΑ-ΑΔΕΡΦΟΤΗΤΑ) και του υπαρκτού 'σοσιαλισμού-κομμουνισμού' (1917. ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΞΟΥΣΙΕΣ ΣΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΣΥΜ ΒΟΥΛΙΑ , ΣΟΒΙΕΤ), λοξοδρόμησαν τόσο που οδήγησαν την ανθρωπότητα στις 'πύλες της καπιταλιστικής κολάσεως', κι' ακόμα παραμέσα..

3. Όσο το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να επιλέξει την καλύτερη εκδοχή καπιταλισμού, δηλαδή την ‘καλύτερη βαρβαρότητα’, τόσο θα βολοδέρνει και θα βουλιάζει στην κρίση ταυτότητας, που θα το καταστήσει περίγελο των οργανωμένων συμφερόντων και στο τέλος, ίσως, και “κυβέρνηση της δημοκρατικής παράταξης”, στην υπηρεσία του κεφαλαίου. Το ΠΑΣΟΚ, κατά τη δική μου ταπεινή γνώμη, πρέπει ΣΗΜΕΡΑ ΤΩΡΑ, όχι Αύριο, να ξεκαθαρίσει χωρίς περικοκλάδες πως:

α. Αγωνίζεται για τα συμφέροντα των δυνάμεων της Εργασίας, της Νεολαίας, της Επιστήμης, της Προόδου και του Πολιτισμού και δεν διαπραγματεύεται αυτό τον αγώνα με θεοκρατικά σκοταδιστικά και αποβλακωτικά μιντιακά ιερατεία και αρχιερείς του καπιταλισμού .

β. Αγωνίζεται ενάντια στον καπιταλισμό κάθε εκδοχής και κατά συνέπεια και ενάντια στον Αμερικανισμό και σε κάθε Ηγεμονισμό.

γ. Αγωνίζεται για μιά Αταξική Κοινωνία, της Άμεσης Δημοκρατίας και του Ουμανιστικού Σοσιαλισμού με προοπτική ένα Οικουμενικό Ουμανιστικό Πολιτισμό.

δ. Η ελληνική κοινωνία στην πλειοψηφία της, ακόμα και στην τρέχουσα, την πιό απογοητευτική, περίοδο, επιμένει σε αντιδεξιές, που θα πει σε αριστερές, δηλαδή σε αντικαπιταλιστικές επιλογές και περιμένει, βέβαια όχι για πολύ ακόμα, από το ΠΑΣΟΚ να ξεκαθαρίσει τη θέση του και να πάρει όλες εκείνες τις πρωτοβουλίες που θα ανατρέψουν το πολιτικό σκηνικό και θα οδηγήσουν τη χώρα έξω από την παρακμή, στην πρόοδο.

4. Κάποιοι φαίνεται να είναι ακόμα εγκλωβισμένοι στο σχήμα «παλιό» και «νέο» ΠΑΣΟΚ, όπως αυτό ορίστηκε κατά την περίοδο της «εκσυγχρονιστικής ανανέωσης», όπου το παλιό ήταν η σοσιαλιστική προοπτική του και το νέο προφανώς ήταν ο σοσιαλδημοκρατικός εκσυγχρονισμός του ΠΑΣΟΚ για τον καπιταλιστικό εκσυγχρονισμό της χώρας. Αποσιωπούν όμως πως το ΠΑΣΟΚ ως έκφραση του Λαϊκού Κινήματος και ως συγκεκριμένη πρόταση για την πορεία της χώρας και του κόσμου θα παλιώσει όταν ολοκληρώσει τον ιστορικό του ρόλο και θα συμβάλλει μ’ αυτό στην εμφάνιση του καινούργιου, το οποίο φυσικά δεν θα είναι ‘νέο’ από αναπαλαίωση. Βέβαια και οι θεσμοί και τα κόμματα μπορούν, από σκοπιμότητα, ή από ανικανότητα, να υποστούν ‘τεχνητή παλαίωση’ και να εκφυλιστούν πριν προλάβουν να ολοκληρώσουν τον ιστορικό τους ρόλο.Όσοι μίλησαν στο παρελθόν για παλιό και νέο ΠΑΣΟΚ, το έκαναν από σκοπιμότητα, γιατί αντάλλαξαν τις προσωπικές φιλοδοξίες τους, (οι οποίες έφτασαν μέχρι την απόπειρα διάλυσης του ΠΑΣΟΚ, απαξίωσης ακόμα και πολιτικής εξόντωσης του Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά και κάθε συνειδητού και αξιοπρεπούς αγωνιστή), με τον εκσυγχρονισμό, που θα πει τη σοσιαλδημοκρατιοποίηση του τάχα “ξεπερασμένου σοσιαλιστικού ΠΑΣΟΚ”, πράγμα που το κατάφεραν, απαξιώνοντας την οργάνωση του ΠΑΣΟΚ, γεγονός που οδήγησε:

α. στη φίμωση, στη διάσπαση από τα πάνω, στο σκόρπισμα και στην ανάπτυξη πελατειακών σχέσεων με ένα μέρος της Βάσης, με αντάλλαγμα τις διάφορες εξυπηρετήσεις των προσωπικών «κομματαρχών» και τη νομή της εξουσίας,

β. στην απομάκρυνση-αποξένωση της κοινωνίας από τις εσωτερικές διεργασίες,

γ. στη μετατροπή του ΠΑΣΟΚ σε κόμμα αξιωματούχων που πρόδωσαν τις αρχές του ΠΑΣΟΚ και την εμπιστοσύνη του ελληνικού Λαού και φυσικά

δ. στην απομάκρυνση από τις διακηρυγμένες ιδεολογικές αρχές του με τη σταδιακή υιοθέτηση νεοφιλελεύθερων πολιτικών που έφτασαν μέχρι το έγκλημα του χρηματιστηρίου, οι πρωταγωνιστές του οποίου όχι μόνο δεν απομακρύνθηκαν, αλλά συνεχίζουν να λειτουργούν ως σκιάχτρα, παραστάτες και συμπαραστάτες…,στο σπαρασσόμενο ΠΑΣΟΚ.5. Το κακό είναι ότι πολλοί συνεχίζουν ακόμα να πολιτεύονται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο για τη σοσιαλιστική απονεύρωση του ΠΑΣΟΚ και την οριστική ενσωμάτωσή του στο αστικό-καπιταλιστικό σύστημα..

6.Όμως το ουσιαστικό παραμένει η πολιτική, ποιά πολιτική , πολιτική με ποιόν και για ποιόν. Αν αυτό ξεκαθαριστεί τότε θα ξεκαθαριστεί και το ποιός ανήκει που, δηλαδή σε ποιά πολιτική. Η Πρωτοβουλία Διαλόγου για ένα Νέο Ουμανισμό (prodial21@gmail.com) καταθέτει στην ιστοσελίδα της (http://www.infonewhumanism.blogspot.com/) θέσεις και προτάσεις για τη σχετική συζήτηση. Θέσεις που βγαίνουν από τις εμπειρίες του παγκόσμιου προοδευτικού κινήματος, εκφράζουν τις αγωνίες, τους αγώνες, τις ανάγκες και τις δυνατότητες της σημερινής κοινωνικής τοπικής και οικουμενικής πραγματικότητας. Σε μερικούς πολιτικάντηδες δεν αρέσουν, αλλά αυτό μας είναι αδιάφορο, γιατί για μας, το χρέος μας είναι να είμαστε χρήσιμοι στο δικό μας κόσμο και όχι αρεστοί στους μηχανισμούς της καπιταλιστικής εξουσίας.

7. Πιστεύω ακράδαντα ότι το ΠΑΣΟΚ έχει ελπίδες να ξαναβρεί το δρόμο του, να πιάσει και πάλι το σφυγμό της ιστορίας και να ολοκληρώσει τον ιστορικό του ρόλο. Αυτές οι ελπίδες είναι οι Νεολαίοι που δεν τους έχει φθείρει ο φραξιονισμός, η εξουσία και ο κυβερνητισμός. Αυτοί δεν ανήκουν σε κανέναν και γι’ αυτό δεν πρέπει να πέφτουν στα ξόβεργα που τους στήνει το σύστημα και οι διάφοροι περιπλανώμενοι επαγγελματίες πολιτικοί γυρολόγοι και μεγαλοσχήμονες αστέρες του πολιτικού τσίρκου και της μιντιοκρατίας. Αυτοί ανήκουν στο μέλλον, που είναι ταυτόχρονα το μέλλον της Ελλάδας, του Ελληνισμού και του Ουμανιστικού Σοσιαλισμού.Με αυτά τα κριτήρια ας κάνουν την επανάστασή τους ΤΩΡΑ για να επιβάλλουν στο ΠΑΣΟΚ το βήμα μπροστά και να αποτρέψουν το πισωγύρισμα του.

8. Κάποιοι που βολεύονται ή προσπαθούν να βολευτούν κάνουν περισπούδαστες ταξικές αναλύσεις και μιλάνε για «συμφέροντα που συγκρούονται», για τάξεις και στρώματα, για τάσεις και ομάδες, για αρχηγούς και αρχηγίσκους, που πρέπει να εκφράζονται όλοι στην πολιτική του ΠΑΣΟΚ. Ξεχνούν ή θέλουν να ξεχάσουμε οι υπόλοιποι πως στην καπιταλιστική κοινωνία υπάρχει από τη μια μεριά το κεφάλαιο που λεηλατεί την Εργασία καταστρέφει τη Φύση και απειλεί την ίδια τη ζωή και από την άλλη μεριά υπάρχει η αποφασιστική πλειοψηφία της κοινωνίας, ο Λαός που δεν έχει κανένα συμφέρον από τη συντηρητικοποίηση, τη διάσπαση, τη διάλυση ή την ενσωμάτωση του ΠΑΣΟΚ. Γι' αυτό το ΠΑΣΟΚ σήμερα πρέπει να κάνει άμεσα αρκετά βήματα πέρα και από τον Σοσιαλισμό του Ανδρέα Παπανδρέου, αντί να προσπαθεί, ή να πιέζεται να "βολευτεί" ακόμα πιό πίσω και από τον νεοφιλελεύθερο καπιταλιστικό εκσυγχρονισμό του Κώστα Σημίτη.

9. Και πολύ περισσότερο δεν έχει κανένα συμφέρον ο ελληνικός Λαός να κυβερνιέται από διαπλεκόμενες συμμορίες που λεηλατούν τη ζωή του και δημιουργούν στρατιές ανέργων, συμβασιούχων και 700ευρίτες, για να μαραζώνει η Νεολαία, το μέλλον της χώρας και πλουτίζει η ολιγαρχία.

10. Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε μια βαθιά και επικίνδυνη κρίση ταυτότητας. Αν στο επικείμενο συνέδριό του δεν καταφέρει να κάνει την υπέρβαση, να ξεκαθαρίσει την ιδεολογική του ταυτότητα και την πολιτική του φυσιογνωμία, τότε δεν έχει λόγο ύπαρξης., οπότε και ο ελληνικός Λαός θα τακτοποιήσει τους λογαριασμούς του με τα κόμματα που αδυνατούν να εκφράσουν τα συμφέροντά του και το μέλλον του και αναγκαστικά, αργά ή γρήγορα, θα κινηθεί στην κατεύθυνση της αυτόνομης πολιτικής του δράσης. Το δίδαγμα της ιστορίας είναι τώρα περισσότερο από κάθε άλλη φορά επίκαιρο: Η ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΙΡΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ Η ΝΕΑ ΟΥΤΟΠΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ ΕΦΙΚΤΗ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΑ..

*************************************

ΔΙΑΛΟΓΟΣ

(ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΘΕΜΑ : Η ΟΥΤΟΠΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΗ,

ΔΙΑΤΥΠΩΘΗΚΑΝ ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΧΟΛΙΑ)


Ο/Η Νίκος Λαγκαδινός είπε...

Χαίρω που έδωσα μια αφορμή για να γράψεις ένα άκρως ενδιαφέρον κείμενο. Είναι όμως φανερό ότι κανείς από τους ινστρούκτορες του σημερινού ΠΑΣΟΚ - ούτε και ο Πρόεδρός του - θα κάτσουν να σκεφτούν γι' αυτά με τα οποία ασχολούμαστε. Εδώ, διαβάζω καθημερινά για σχέδια "διάσπασης" του ΠΑΣΟΚ, ανακατατάξεις στο πολιτικό σκηνικό, για διεφθαρμένους δημοσιογράφους και πολιτικούς κ.λπ. και συνεπώς, ποιος κάθεται να σκεφτεί - λένε - αν είμαστε τούτο ή εκείνο!

Ωστόσο, επειδή οι εξελίξεις είναι ραγδαίες, όπως φαίνεται από τα δημοσιεύματα στις αυριανές εφημερίδες, καλό είναι να διαβάσουμε καλά και τα ξαναλέμε. Όσο για το τι είμαστε, έχει ο Θεός, θα το βρούμε στην πορεία. Γεια χαρά.
12 Ιανουάριος 2008 8:52 μμ

Ο/Η ΚΩΣΤΑΣ ΛΑΜΠΟΣ είπε...

Αγαπητέ μου Νίκο,
έτσι είναι η ζωή, μια πορεία που διαμορφώνεται από άπειρες στον αριθμό αδρανείς, σταθερές, μεταβλητές, γνωστές, άγνωστες, μετρήσιμες, αστάθμητες παραμέτρους, με διαφορετική κατεύθυνση, ρυθμό και δυναμική, η συνισταμένη των οποίων προσδιορίζει το βέλος του γίγνεσθαι. Σημασία έχει αυτό το συνολικό μέγεθος να είναι θετικό για την Ελλάδα και παραπέρα για την Ανθρωπότητα. Όλα τα άλλα είναι προσωπικές αγωνίες, προσωπικοί αγώνες και σε τελική ανάλυση η προσωπική μας 'μοίρα'.

Αυτή προσπαθούμε όλοι να διαμορφώσουμε. Άλλοι για το ατομικό τους καλό και για το καλό της τάξης τους ενάντια στο καλό των άλλων και άλλοι για το καλό όλων μέσα στο οποίο βλέπουν και το δικό τους καλό. Η πρώτη κατηγορία κάποια στιγμή γίνεται φρένο της εξέλιξης και επικίνδυνη για την Ανθρωπότητα, ενώ η δεύτερη κατηγορία, τα μόνιμα άλογα στο κάρο της ιστορίας, ήταν και παραμένουν η ελπίδα και η δύναμη της αλλαγής και της εξέλιξης. Τελικά η δεύτερη κατηγορία αποσυνθέτει το παλιό και φέρνει το καινούργιο, με θυσίες και απώλειες βέβαια, "λευτεριάς λίπασμα οι... νεκροί".

Θα μου πεις πως αυτά συμβαίνουν σε χρόνο μεγαλύτερου κύκλου από το δικό μας βιολογικό κύκλο. Ναι αλλά αν στο δικό μας βιολογικό κύκλο, προσθέσουμε και αυτόν των παιδιών μας και των παιδιών των παιδιών μας..., τότε φαίνονται τα αποτελέσματα του αγώνα μας. Γι' αυτό εμπρός και πάλι στον αγώνα, ιδιαίτερα τώρα που οι κρεατομηχανές και η γενική σήψη του καπιταλισμού και ιδιαίτερα του ελληνικού πλιατσικοκαπιταλισμού, βγάζουν πολλούς από το καβούκι του εαυτούλη τους και τρέχουν να αναπνεύσουν καθαρό αέρα και να αγναντέψουν έναν καλύτερο, έναν ανθρωπινότερο κόσμο.
Σε αυτό τον αγώνα, αγαπητέ φίλε Νίκο, είναι φυσικό ο ένας να εμπνέει τον άλλον.
Σε ευχαριστώ για το μήνυμα και..
Να είσαι καλά
Κώστας Λάμπος
13 Ιανουάριος 2008 11:24 μμ

Ο/Η Odyssey είπε...

hey guys, λιγότερα λόγια, παρακαλώ. Θα χαθούμε στον βερμπαλισμό. το παθαίνω κι εγώ. Τρεις παραλλαγές πάνω στο ίδιο θέμα, από διαφορετικές αφετηρίες καταλήγουν στην ίδια σκέψη. Και υπάρχουν κι άλλες.

Το ΠΑΣΟΚ ή θα είναι μια πολιτική πρόταση εξόδου από την ολιγαρχική δημοκρατία της καταστροφής και του θανάτου ή είναι καταδικασμένο να αποτύχει. Η εισήγηση Μίμη είναι μια οπισθοδρόμηση σε σχέση με τις θέσεις των πολλών ανατροπών του προηγούμενου συνέδριου. Είναι πολιτική ωραιοποίησης και αποδοχής του σημερινού πολιτικού συστήματος. Οι θέσεις αυτές είναι πολιτικές ήττας, για να μη πω συντριβής. Τις λοιπές απόψεις μου τις ξέρετε. Είναι καιρός να περάσουμε από τη θεωρία στην πράξη.
Σημ. Χωρίς να αμφισβητώ την προσφορά του Μαρξ στη σκέψη, προτιμώ να αντλώ διδάγματα και από την αρχαία Ελλάδα. Από αυτούς που πρώτοι είπαν τι είναι πολιτική και τι δημοκρατία. "Μου φτάνουν" εκείνα, για να γίνει κατανοητό ότι το σημερινό σύστημα που κάποιοι συντηρούν με νύχια και με δόντια είναι απάνθρωπο. Όλοι οι άλλοι έπονται και ενισχύουν τους πρώτους. Η "Συμμετοχική Δημοκρατία" εγκαταλείφθηκε από τον κ. Μίμη. Δεν υπάρχει η παραμικρή αναφορά στην εισήγηση. Η απάντηση είναι απλή, για μένα: Και Δημοκρατία Συμμετοχική και Οικονομία Συμμετοχική. Φυγή προς τα εμπρός. Ο Λένιν το ‘λεγε : όλη η εξουσία στα σοβιέτ.

Ο Αριστοτέλης έλεγε πως η πολιτική είναι η τέχνη των τεχνών, η επιστήμη των επιστημών. Και υπέρτατος σκοπός αυτής "το συλλογικό αγαθό". Τίποτα λιγότερο. Συμβιβασμοί και παζάρια τέλος
KINHMA ΓΙΑ ΜΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΚΑΙ ΝΙΚΗΦΟΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ. http://www-ithacanet-gr.pblogs.gr/
25 Ιανουάριος 2008 12:47 μμ

Ο/Η Κώστας Λάμπος είπε...

Αγαπητέ μου φίλε Γιάννη, ή odissey,

θα συμφωνήσω μαζί σου πως τα κείμενα σε ένα διάλογο πρέπει να είναι σύντομα. Δεν νομίζω όμως, πως ένας διάλογος μπορεί να γίνει με συνθήματα. Όταν μάλιστα για να γινόμαστε κατανοητοί αναγκαζόμαστε να καταφεύγουμε σε αναλύσεις τότε "τα πολλά λόγια είναι πλούτος διαλόγου". Σε τελικά ανάλυση σημασία έχει το τι λέει κανείς, για να γίνει κατανοητός ο λόγος του, ώστε να μπορεί να διατυπωθεί ο αντίστοιχος αντίλογος.Συμφωνώ με τον τρόπο που προσεγγίζεις τα πράγματα. Δυσκολεύομαι όμως να καταλάβω από που αρχίζει και που τελειώνει η "συμμετοχική δημοκρατία-οικονομία σου". Εννοείς τη συμμετοχή (participation) 'εκπροσώπων' των εργαζομένων στη διοίκηση των καπιταλιστικών επιχειρήσεων, δηλαδή τη 'συνεργασία κεφαλαίου και εργασίας'; Κάτι τέτοιο δεν ταιριάζει στον τρόπο που κριτικά προσεγγίζεις τα πράγματα. Δεν νομίζεις πως χρειάζεται περισσότερη ανάλυση, γιατί διαφορετικά η θέση σου για μιά "δημιουργική και νικηφόρα αριστερά" καταντάει σύνθημα πασπαρτού.

Η Πρωτοβουλία Διαλόγου για ένα Νέο Ουμανισμό καταθέτει συγκεκριμένες θέσεις και προτάσεις για ένα διάλογο που θα κάνει πιό συγκεκριμένα τα πράγματα. Η συμβολή σου σ' αυτό το διάλογο μπορεί να είναι σημαντική. Σε κάθε περίπτωση είναι αναγκαία η συμμετοχή σου.
Να είσαι καλά
Κώστας Λάμπος
26 Ιανουάριος 2008 12:53 πμ

Ο/Η Odyssey είπε...

Στο blog μου έχω δύο παραδείγματα, για το τι εννοώ.
Αναφέρομαι στις επιχειρηματικές συνεργασίες των πολλών. Αναφέρομαι στις Επιχειρήσεις Κοινωνικής Οικονομίας. (Συνεταιρισμοί, πολυμετοχικές εταιρείες, επιχειρηματικά δίκτυα κλπ).

Παρεμβαίνεις στην αγορά με συλλογικό τρόπο και αφαιρείς κέρδη από αυτή, αυξάνοντας τον πλούτο και βάζοντας τους πολίτες σε διαδικασία συμμετοχής. Άλλο παράδειγμα: Το The MALL είναι σκανδαλώδες δώρο του ΠΑΣΟΚ στον κύριο Λάτση. Το βαφτίσανε Ολυμπιακό Έργο, το κτίριο είναι αυθαίρετο και το οικόπεδο το χάρισαν. Ρωτήστε την κ.Σακοράφα. Εγώ λέω, αντί να κάνει τέτοια δώρα το κράτος στους έχοντες, θα μπορούσαν να τα είχαν δώσει σε επιχειρηματικές συνεργασίες των μικροεπιχειρήσεων της κάθε περιοχής. Η ΝΔ ετοιμάζεται να χαρίσει το αεροδρόμιο για να γίνουν τεράστια εμπορικά κέντρα.

Η πολιτική έχει δώσει πολλά στο μεγάλο κεφάλαιο. Είναι καιρός, αν σέβεται τον εαυτό του το ΠΑΣΟΚ να επιστρέψει όσα χρωστά στους μικρούς. Οι εκατοντάδες επιχειρήσεις της κάθε περιοχής που πλήττονται από τις χαριστικές εκποιήσεις προς τους μεγάλους, μπορούν να λαμβάνουν κι αυτές, έχοντας στήσει τις επιχειρηματικές συνεργασίες τους. Καμία σχέση με την πλασματική συνδιοίκηση. Απέναντι στο μεγάλο οικονομικό μέγεθος των καρτέλ, ορθώνεις το μεγάλο συνεργατικό μέγεθος των πολλών. Και απαιτείς από την πολιτική να τα στηρίξει, παρέχοντας τεχνογνωσία, χώρο και τη δημόσια περιουσία σε συλλογικά επιχειρηματικά σχέδια. Ελπίζω να έγινα περισσότερο κατανοητός τώρα.
26 Ιανουάριος 2008 1:45 πμ

Ο/Η Κώστας Λάμπος είπε...

Αγαπητέ φίλε Γιάννη,

ναι, τώρα είσαι σαφής. Το οικονομικό μοντέλο που προτιμάς και προτείνεις, αναφέρεται σε μια "οικονομία της κοινωνικά ελεγχόμενης αγοράς", με μηχανισμούς κρατικού και κοινωνικού παρεμβατισμού. Δεν βρίσκω , όμως, επί της ουσίας , να διαφωνείς με τις προτάσεις του Ανδρουλάκη. Τέλος πάντων. Υπάρχει αρκετή θεωρία, αλλά και εμπειρία από εφαρμογές αυτού του μοντέλου, μόνο που ναυάγησαν κάτω από το βάρος της αντίθεσης μεταξύ 'αγοράς' και κοινωνίας. Κι' αυτό γιατί η 'αγορά', με τον οικονομικό εγωϊσμό (τον οικονομισμό)που τη διακρίνει κατάφερε να υποτάξει την κοινωνία στην οικονομία. Η ιστορία αναζητά κάτι πέρα από την οικονομία της αγοράς, της όποιας αγοράς, της 'ελεύθερης', της ολιγοπωλιακής, της μονοπωλιακής, της παγκόσμια, περιφερειακά, ή κρατικά σχεδιασμένης (Π.Ο.Ε, Ε.Ο.Κ.-Ε.Ε., ΟΠΕΚ, ΚΟΜΕΚΟΝ κλπ κλπ).

Η ιστορία αναζητά αποκατάσταση της σχέσης μεταξύ κοινωνίας και οικονομίας, (οπου το κυρίαρχο μέγεθος θα είναι η κοινωνία), αναζητά δηλαδή μια οικονομία για τον Άνθρωπο, την Κοινωνία και την Ανθρωπότητα, που θα απαλλαγεί από την παραγωγή (συχνά άχρηστων και σχεδόν πάντα καταστροφικών), ανταλλακτικών αξιών, που είνα μια παραγωγή για το κέρδος και θα περιοριστεί στην παραγωγή άφθονων χρήσιμων αξιών (αξιών χρήσης). Το ζητούμενο είναι δηλαδή, μιά οικονομία που δεν θα παράγει άφθονο 'πλούτο' και άφθονη φτώχεια, αλλά άφθονα αγαθά, άφθονη ελευθερία και άφθονη ευτυχία.

Και μην βιαστείς να πεις πως αυτά είναι ρομαντικές ουτοπίες, γιατί ΣΗΜΕΡΑ ΠΙΑ μόνο μια τέτοια ουτοπία μπορεί να απαλλάξει την ανθρωπότητα από την βαρβαρότητα της αγοράς και να κρατήσει βιώσιμο το διαστημόπλοιο Γη. Δες το σαν μια άποψη για διάλογο.Να είσαι καλά
Κώστας Λάμπος
27 Ιανουάριος 2008 2:01 πμ

ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΒLOGGERS ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ: "BLOGGERS ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΕΝΩΘΕΙΤΕ"

Μιά πρόταση για πενελλαδική συνάντηση των bloggers από το χώρο του ΠΑΣΟΚ, βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη. Έχουν ήδη προηγηθεί δυό συναντήσεις των bloggers της Θράκης. Ένας σχετικός με το θέμα διάλογος φουντώνει καθημερινά. Πολλές και ενδιαφέρουσες προτάσεις διατυπώνονται. Σίγουρα είμαστε στην αρχή ενός κινήματος στον 'ελληνικό' κυβερνοχώρο. Ήταν επόμενο, αφού στο σύμπαν του κυβερνοχώρου καθημερινά κάνουν την εμφάνισή τους αμέτρητοι γαλλαξίες με άπειρους 'αστέρες'. Ένας καινούργιος κόσμος γεννιέται. Με πολλά προβλήματα, ανάγκες και προσδοκίες. Και όπωσδήποτε με τεράστιες δυνατότητες και ελπίδες να βγει κάτι καλύτερο για τις γενιές που έρχονται και να δικαιωθούν οι αγώνες των γενιών που έφυγαν αφήνοντάς μας αυτή την κληρονομιά. Κάποιοι αξιοποιούν για λογαριασμό τους και σε βάρος άλλων το Διαδίκτυο. Κάποιοι εναποθέτουν και διακινούν στον κυβερνοχώρο λογιών - λογιών σκουπίδια, ανοησίες, ουσίες και εξουσίες. Κάποιοι αντιλαμβάνονται το Διαδίκτυο σαν μέσο υποδούλωσης . Οι περισσότεροι, εκτιμώ, το αντιλαμβάνονται σαν μέσο απελευθέρωσης και θα ήθελαν να συμβάλλουν ώστε να συμβεί αυτό. Νομίζω πως αυτή πρέπει να είναι η μόνη διάκριση μεταξύ των bloggers. Αυτός ο στόχος είναι σε κάθε περίπτωση προς κατάκτηση. Τρέχουσα επιδίωξη μπορεί να είναι η συμφωνία για μιά ΔΕΟΝΤΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ BLOGING, όχι για τον περιορισμό, αλλά για την προαγωγή της υπεύθυνης ελεύθερης έκφρασης που θα στοχεύει στην πνευματική καλλιέργια και στην εκλαϊκευση της επιστημονικά έγκυρης και κοινωνικά χρήσιμης γνώσης, της μόνης δύναμης που μπορεί να οδηγήσει σ' 'ενα καλύτερο κόσμο με περισσότερη ανθρωπιά.
ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ.

Κώστας Λάμπος



ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ : Συνάντηση bloggers από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ

ΕΡΕΥΝΑ ΤΗΣ ΚΑΠΑ RΕSΕΑRCΗ ΓΙΑ «ΤO BHMA»

Μιά πρόταση για μελέτη


ΕΡΕΥΝΑ ΤΗΣ ΚΑΠΑ RΕSΕΑRCΗ ΓΙΑ «ΤO BHMA»
Τι φοβούνται, σε τι ελπίζουν και τι εύχονται οι πολίτες σε 11 μεγαλουπόλεις του κόσμου
Η συνέχεια μιας πρωτότυπης έρευνας του «Βήματος» με διαφορά μισού αιώνα
Επιμέλεια: Ι. ΓΙΑΝΝΑΡΑΚΗΣ
Τι φοβούνται, σε τι ελπίζουν και τι εύχονται οι πολίτες σε 11 μεγαλουπόλεις του κόσμου Η συνέχεια μιας πρωτότυπης έρευνας του «Βήματος» με διαφορά μισού αιώνα Η έντονη απαισιοδοξία των Αθηναίων, οι αυξημένες προσδοκίες των Μοσχοβιτών, οι παραμένοντες φόβοι των Νεοϋορκέζων και η αίσθηση της ανερχόμενης δύναμης των κατοίκων του Πεκίνου συνθέτουν το «άρωμα του 2008» όπως το αποπνέουν οι απαντήσεις στη μεγάλη παγκόσμια έρευνα που πραγματοποίησε «Το Βήμα» σε συνεργασία με την Κάπα Research σε 11 μεγάλες πόλεις του σύγχρονου κόσμου. Με απόσταση μισού αιώνα, «Το Βήμα» της Πρωτοχρονιάς του 1958 παρουσίαζε αντίστοιχη παγκόσμια έρευνα: τις προβλέψεις των κοινών θνητών για τη νέα χρονιά. Μια πρωτότυπη έρευνα που είχε γίνει σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Γκάλλοπ σε δώδεκα πρωτεύουσες τεσσάρων ηπείρων. Ηταν μια εξαιρετικά ρηξικέλευθη πρωτοβουλία για την εποχή της αξιοποιώντας τις τότε νέες δυνατότητες σφυγμομέτρησης της κοινής γνώμης, θέτοντας οκτώ κρίσιμα ερωτήματα σε μια περίοδο όπου η ανθρωπότητα μαγεύεται από τον Σπούτνικ, τους ηλεκτρονικούς εγκεφάλους και τα νέα επιτεύγματα της επιστήμης, ενώ ταυτόχρονα κορυφώνεται ο Ψυχρός Πόλεμος και πυκνώνουν οι φόβοι του πυρηνικού ολέθρου. Σήμερα, ύστερα από 50 χρόνια, στην αυγή του 21ου αιώνα, σε μια εποχή που γεννά νέους φόβους αλλά και εκπληκτικές δυνατότητες, «Το Βήμα» σε συνεργασία με την Κάπα Research παρουσιάζει τη συνέχεια εκείνης της έρευνας, σφυγμομετρώντας τους πολίτες ένδεκα μεγάλων πολιτισμικών «κόμβων» του σύγχρονου κόσμου. Οι απαντήσεις τους μάς δείχνουν το ευρύ φάσμα απόψεων που συνθέτουν το παγκόσμιο μωσαϊκό. Καμία χώρα δεν βρίσκεται σταθερά στον «παγκόσμιο μέσο όρο», ούτε διακρίνονται σαφώς κάποιοι «συνασπισμοί» της Δύσης ή της Ανατολής. Εδώ πρέπει να υπογραμμισθεί ότι οι Αθηναίοι ποτέ δεν βρέθηκαν στη μεσαία περιοχή των γραφημάτων, εκδηλώνοντας έντονη διαφορετικότητα. Συγκεκριμένα, η σημερινή στρατηγική της Δύσης για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας θεωρείται εσφαλμένη από τη συντριπτική πλειονότητα των Αθηναίων. Εκφράζεται επίσης εντονότατη ανησυχία για την πορεία της διεθνούς οικονομίας, για την οποία το 86,3% πιστεύει πως οδεύει προς βαθιά κρίση, και εκφράζεται εντονότατη αντίθεση προς την παγκοσμιοποίηση η οποία θεωρείται ότι αποτελεί αρνητική εξέλιξη. Οι προσδοκίες για το 2008 αποπνέουν απαισιοδοξία: μόλις το 9,9% του δείγματος θεωρεί ότι θα είναι πιο ειρηνικό από το 2007, ενώ το 72,5% υιοθετεί την άποψη ότι η ένταση μεταξύ Δύσης και Ισλάμ θα αυξηθεί. Επίσης, μόνο το 12,7% πιστεύει στη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου του κατά τον νέο χρόνο, ενώ ταυτόχρονα μόνο οι 5 στους 10 Αθηναίους δηλώνουν πως το 2008 θα τους κάνει πιο ευτυχισμένους απ΄ ό,τι το 2007.


-->Εκτύπωση - Email - Απόκομμα
Copyright © ΤΟ ΒΗΜΑ - Ημερομηνία δημοσίευσης 1/1/2008
ΕΝΘΕΤΟ - ΕΡΕΥΝΑ
Περιεχομενα Ενοτητας
Ποιο θεωρούν μεγαλύτερο πρόβλημα οι κάτοικοι 11 μεγαλουπόλεων
Από τον Ψυχρό Πόλεμο στην οικονομική αβεβαιότητα και στην παγκοσμιοποίηση
«Αφανείς απαντούν εις τα ερωτήματα της στιγμής»