ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΑΠΟ ΕΠΩΝΥΜΟΥΣ
ΩΣ ΛΟΓΟΣ
«To παρακάτω σχόλιο ανώνυμου δημισοεύτηκε στην ιστοσελίδα infognomon.blogspot.com
Πολλοι άνθρωποι μπερδεύτηκαν στον πρώτο γύρο των εκλογών, πολύ μπερδεύονται και στον δεύτερο. Να καταψηφίσω Παπανδρέου και μνημόνιο ή να μην καταψηφίσω; Να ψηφίσω τους άλλους καραγκιόζηδες της δεξιάς και της αριστεράς, ή να ψηφίσω άκυρο και λευκό; Μήπως πρέπει να απέχω; Εχουμε εναλλακτικήγ λύση; Τι θα βγει από τις εκλογές;
Η συζήτηση είναι ενδιαφέρουσα, αλλά δεν πάει πουθενά. Σήμερα, το θέμα του Μνημονίου δεν το βάζει στην ατζέντα ο Παπανδρέου, ο Σαμαράς,ο Τσίπρας ή το ΚΚΕ. Το βάζει η ίδια η ζωή. Ας σκεφτούμε τα δύο πιο ακραία ενδεχόμενα, στο ένα το ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ κερδίζει όλους τους δήμους και περιφέρειες, στο άλλο τους χάνει. Με ποιό από τα δύο αποτελέσματα θα χαρεί η Μέρκελ, το ΔΝΤ, η ελληνική και διεθνής αντίδραση; Πιό από τα δύο αποτελέσματα θα διευκολύνει και πιο θα δυσκολέψει τον ΓΑΠ να συνεχίσει τον καννιβαλισμό της ελληνικής κοινωνίας, να στείλει περισσότερους συνταξιούχους στα παγκάκια και στα θυμαράκια, περισσότερους εργαζόμενους στην ανεργία; Ποιό από τα δύο αποτελέσματα θα θέσει περισσότερο σε κίνδυνο την εθνική κυριαρχία του ελληνικού λαού;
Ούτε η ΝΔ, ούτε το ΚΚΕ, ο ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ συνιστούν εναλλακτική για τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Σημαίνει αυτό ότι πρέπει να αφήσουμε ανενόχλητο τον ΓΑΠ; Να γίνουμε, ηθικά και πολιτικά συνυπεύθυνοι με την καταστροφή της ελληνικής κοινωνίας; Να τον αφήσουμε να κάνει αυτό που θέλει, ελπίζοντας ίσως ότι εμείς ατομικά θα γλυτώσουμε;
Δεν αμφισβητώ τα ευγενή κίνητρα μιας μερίδας τουλάχιστο των απεχόντων. Ιστορικά, ο πιο γνωστός οπαδός της αποχής ήταν ο Πόντιος Πιλάτος. Δεν έμεινε όμως γνωστός γιατί απέφυγε να βάψει τα χέρια του στο αίμα, αλλά γιατί επέτρεψε τη Σταύρωση».
ΑΠΑΝΤΗΣΗ-ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ
ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥ
ΓΙΑ ΕΝΑ ΝΕΟ ΟΥΜΑΝΙΣΜΟ
Ο ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ ΕΧΘΡΟΥ ΜΟΥ
ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ;
Αυτή η λογική, αγαπητοί μου Φίλοι, συντάκτες και αποστολείς του παραπάνω σχολίου, κινείται στον παραλογισμό που υποστηρίζει ότι ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου. Όμως επειδή το παιχνίδι στην αστική δημοκρατία του κεφαλαίου παίζεται στη βάση αυτού του παραλογισμού, σύμφωνα με τον οποίο οι ταξικοί εχθροί της εργαζόμενης κοινωνίας, για τα δικά τους συμφέροντα, ανταγωνίζονται για να την κάνουν "φίλο" τους, δηλαδή οπαδό και ψηφοφόρο τους, η εργαζόμενη κοινωνία αναγκάζεται να είναι προσεχτική στις επιλογές της. Γι’ αυτό και προσπαθεί, όσο η προπαγάνδα και η παραπλάνηση της το επιτρέπουν, να επιλέγει αυτό που στην εκάστοτε τρέχουσα συγκυρία είναι λιγότερο κακό γι’ αυτήν, όταν και εφόσον δεν μπορεί ακόμα να απαλλαγεί από όλους τους ταξικούς εχθρούς και αυτόκλητους σωτήρες της και συνακόλουθα από το σύστημα που τους εκτρέφει, δηλαδή τον καπιταλισμό, και να αντικαταστήσει την αστική ψευτοδημοκρατία με την Άμεση Δημοκρατία.
Με το κάλεσμά σας καλείτε την εργαζόμενη ελληνική κοινωνία να ψηφίσει Ψωμιάδη αντί Μπόλαρη, Γκιουλέκα αντί Μπουτάρη και Κακλαμάνη αντί Καμίνη και έχετε και την απαίτηση να σας πάρει στα σοβαρά, να σας θεωρήσει προοδευτικούς ανθρώπους και ενδεχόμενα να σας ακολουθήσει.
Βέβαια είναι αξιοπρόσεκτο πως ενώ θεωρείτε πως «Ούτε η ΝΔ, ούτε το ΚΚΕ, ο ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ συνιστούν εναλλακτική για τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού», δεν υποδείχνετε καμιά εναλλακτική επιλογή, εκτός αν αφήνετε να εννοηθεί πως αυτή θα μπορούσε να είναι το ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη, τον οποίο παραλείψατε να συμπεριλάβετε στη σχετική αναφορά σας. Γιατί δεν φαντάζομαι πως εννοείτε ως εναλλακτική επιλογή το εκκολαπτόμενο κόμμα του Μητσοτάκη. Για όλους αυτούς τους λόγους και για πολλούς άλλους ακόμα, ο συλλογισμός σας δεν αντέχει σε καμιά λογική και γι’ αυτό η εργαζόμενη κοινωνία δεν μπορεί και δεν πρέπει να δεχτεί το κάλεσμά σας, γιατί αυτό δεν στερείται σκοπιμότητας και μάλιστα σκοπιμότητας με σαμάρι.
Ο κόσμος πρέπει να πάει στις κάλπες με κρύο κεφάλι και να ψηφίσει αυτούς που θεωρεί καλύτερους-ικανότερους-εντιμότερους για τον τόπο και να πάρει τις ευθύνες του για τις επιλογές του, για να καταλάβει κάποτε πως αντι να τον κυβερνούν εναλλάξ επαγγελματίες-αχυράνθρωποι και κόμματα του κεφαλαίου, θα ήταν καλύτερα να μάθει να αυτοκυβερνιέται, στα πλαίσια της ΑΜΕΣΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ και του Οικουμενικού Ουμανιστικού Πολιτισμού της Αταξικής Κοινωνίας.
Για την ώρα καλό είναι να γνωρίζουμε όλοι πως τις κακές κυβερνήσεις και τους κακούς δημάρχους τους εκλέγουν καλοί άνθρωποι που ψηφίζουν από ατομική ιδιοτέλεια ή δεν πάνε να ψηφίσουν. Ψηφίζοντας μαθαίνουμε πως η αστική αντιπροσωπευτική δημοκρατία δεν είναι παρά η δικτατορία του κεφαλαίου και πως η δική μας δημοκρατία, είναι η Άμεση Δημοκρατία στην οικονομία και στην κοινωνία, την οποία η εργαζόμενη κοινωνία-ανθρωπότητα πρέπει να κατακτήσει, αλλά με γνώση, επίγνωση και σύνεση.
Για την Πρωτοβουλία Διαλόγου για ένα Νέο Ουμανσιμό
Κώστας Λάμπος
