ΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ή ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΤΙΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΚΟΙΩΝΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΓΟΣ;

ΓΙΑ ΤΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ

ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ[1]

Κώστας Λάμπος

Το ΠΑΣΟΚ γεννήθηκε σαν ώριμο τέκνο της ανάγκης, σαν ώριμο τέκνο της οργής. Της ανάγκης γιατί η παραδοσιακή Αριστερά αρκέστηκε στο ρόλο του τοποτηρητή των Συμφωνιών του Λιβάνου, της Καζέρτας, της Βάρκιζας και της Γιάλτας και στραγγάλιζε κάθε φωνή που αμφισβητούσε το δικαίωμα των Μεγάλων Δυνάμεων να καθορίζουν τη μοίρα των Λαών. Της οργής γιατί η ελληνική Δεξιά, είτε με το κοινοβουλευτικό φράκο είτε με τη στολή του στρατοκράτη καταπίεζε τους εργαζόμενους και τους οδηγούσε στην εξαθλίωση, για λογαριασμό των "προστατών' της και καταδίκαζε την Ελλάδα σε καθυστέρηση και υποταγή.
Το ΠΑΣΟΚ οραματίστηκε το καινούργιο, στέγασε τις αγωνίες και τους αγώνες πολλών γενιών και της πλειοψηφίας του ελληνικού Λαού, υποσχέθηκε πολλά και πρόσφερε αρκετά στη χώρα, στο Λαό και στον Ελληνισμό. Μέχρι που προσχώρησε στο νεοφιλελευθερισμό και υποτάχτηκε στο σύστημα, εγκαταλείποντας στα αγωνιστικά μετερίζια τα περισσότερα μέλη του και στέλνοντας στη Δεξιά κάποιο τμήμα των οπαδών του. Οπότε και αφού εγκατάλειψε το σκοπό του, να είναι «το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση και ο Λαός στην εξουσία», να θέσει, δηλαδή, την Ελλάδα σε σοσιαλιστική προοπτική και έκανε αυτοσκοπό του να είναι το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση και η ολιγαρχία στην εξουσία, επόμενο ήταν να χάσει το Λαό και κατά συνέπεια να χάνει τις εκλογές και να βγαίνει στην επιφάνεια η από καιρό σοβούσα κρίση ταυτότητας, η οποία κορυφώθηκε ως διαδικασία ανάδειξης νέου Προέδρου.
Από τις πολιτικές επιλογές που θα κάνει ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ αυτή την περίοδο, μέχρι και το επόμενο Συνέδριό του, αλλά και από τις αποφάσεις του ίδιου του Συνεδρίου θα εξαρτηθεί αν η τρέχουσα κρίση θα αποδειχθεί κρίση ακμής ή κρίση παρακμής του.
Είναι πολύ σημαντικό για τον ελληνικό Λαό, κι' όχι μόνο, να ξαναβρεί το ΠΑΣΟΚ το σοσιαλιστικό χαρακτήρα του και να μετεξελιχθεί στη Μεγάλη Αριστερά του 21ου αιώνα. Αντίθετα θα ήταν επώδυνο για το Λαό να εκφυλιστεί το ΠΑΣΟΚ σε μια καρικατούρα βαλκανικής σοσιαλδημοκρατίας, που θα κάνει τον 'τροχονόμο', ή θα είναι παρατηρητής των εξελίξεων στα Βαλκάνια, στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στον κόσμο, χωρίς να μπορεί να υπερασπιστεί τα συμφέροντα του Λαού, της Ελλάδας και του Ελληνισμού.
Η 'Πρωτοβουλία Διαλόγου για ένα Νέο Ουμανισμό' εκτιμά πως πρέπει όλοι να παρέμβουμε και με τη συμμετοχή μας και τις προτάσεις μας να πιέσουμε ώστε αυτή η κρίση του ΠΑΣΟΚ να είναι μια κρίση ακμής και όχι παρακμής του. Η αποχή από τα τεκταινόμενα και η άσκηση στείρας κριτικής, χαρακτηρίζει βολεμένους ή παραιτημένους και όχι υπεύθυνους πολίτες. Γι' αυτό αρχίζουμε τις παρεμβάσεις μας, δηλώνοντας προς κάθε κατεύθυνση πως δεν μας ενδιαφέρει να είμαστε αρεστοί. Μας ενδιαφέρει όμως να είμαστε χρήσιμοι. Δεν μας ενδιαφέρουν οι πολιτικάντηδες και οι επαγγελματίες πολιτικοί. Μας ενδιαφέρει η Πολιτική, η Πολιτική των Πολιτών, η Πολιτική από το Λαό για να είναι Πολιτική για το Λαό, πράγμα που ,φυσικά, δεν μπορεί να γίνει χωρίς το Λαό.
Κι’ ο Λαός έδωσε στο ΠΑΣΟΚ και στο Γιώργο Παπανδρέου μια δεύτερη ευκαιρία για να αλλάξει πολιτική, να συγκρουστεί με το καπιταλιστικό σύστημα στο σύνολό του και όχι με τη μια ή την άλλη μερίδα του και να απομακρύνει όλα εκείνα τα πρόσωπα που παραπέμπουν σε αντιλαϊκές πολιτικές, σε διαπλοκές και σε σκάνδαλα, στην κορυφή των οποίων βρίσκεται το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου, η μεγαλύτερη στην ιστορία της χώρας ληστεία των λαϊκών αποταμιεύσεων.
Γι’ αυτό λοιπόν, ας μην έχει αυταπάτες κανένα από τα στελέχη και πολύ περισσότερο ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, πως ο Λαός θα ξεχάσει και θα ξαναεμπιστευτεί κυβερνητική εξουσία στο ΠΑΣΟΚ, αν δεν καταφέρει να αναδυθεί, μέσα από το Συνέδριό του ως γνήσια έκφραση αντικαπιταλιστικής, σοσιαλιστικής-ουμανιστικής Αριστεράς του 21ου Αιώνα.
Αν το ΠΑΣΟΚ μείνει, «μία από τα ίδια», δηλαδή «κόμμα πρώην αξιωματούχων», τότε στο 38% και στον ελληνικό Λαό δεν απομένει παρά να πάρει ο ίδιος την τύχη του στα χέρια του και να οργανώσει την έξοδό του από την καπιταλιστική βαρβαρότητα, πράγμα που έτσι κι’ αλλιώς, αργά ή γρήγορα θα συμβεί.
__________________________________________