Οι 'ΝΗΣΙΔΕΣ' παρουσιάζουν
Κώστας Λάμπος
Ποιος
φοβάται το υδρογόνο;
(Η επανάσταση του υδρογόνου, η ελεύθερη
ενέργεια και η απελευθέρωση της
ανθρωπότητας από τα ορυκτά καύσιμα και την
καπιταλιστική βαρβαρότητα)
Το είδος και
η ποσότητα των πηγών ενέργειας που κάθε φορά μπορούσαν και μπορούν να
αξιοποιούν οι άνθρωποι καθόριζαν και καθορίζουν ακόμα την ποιότητα και την
επάρκεια-ανεπάρκεια των μορφών ενέργειας που χρησιμοποιούν και σε συνδυασμό με
το είδος και τον τρόπο κοινωνίας και επικοινωνίας των ανθρώπων, καθόριζαν την
εξέλιξη των επιμέρους κοινωνιών και διαμόρφωναν πάντα και συνεχίζουν να
διαμορφώνουν το αποτύπωμα του ανθρώπινου πολιτισμού. Αυτή η διαδικασία
βρίσκεται σήμερα σε κρίσιμη φάση.
*
Το κρισιμότερο πρόβλημα
της εποχής μας είναι, χωρίς καμιά αμφιβολία, το ενεργειακό. Κι’ αυτό γιατί το
υφιστάμενο ενεργειακό σύστημα των ορυκτών καυσίμων δεν μπορεί να καλύψει ούτε
τις βασικές ανάγκες της ανθρωπότητας, γιατί η ενέργεια αυτή είναι πολύ ακριβή
με αποτέλεσμα να τη στερείται το μεγαλύτερο μέρος του ανθρώπινου πληθυσμού,
γιατί ρυπαίνει επικίνδυνα το περιβάλλον, γιατί πυροδοτεί αλλεπάλληλους καταστροφικούς
πολέμους για τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών και γιατί υποβαθμίζει επικίνδυνα
τους όρους ζωής στον πλανήτη.
Η τρέχουσα
πολύμορφη, πολυεπίπεδη και πολυδιάστατη παγκόσμια κρίση του καπιταλισμού δεν
είναι παρά οι αντικατοπτρισμοί και οι παρενέργειες της ενεργειακής κρίσης, τα
χαρακτηριστικά της οποίας αποτελούν αποτύπωμα των χαρακτηριστικών του
ενεργειακού συστήματος που στηρίζεται στα ανισοκατανεμημένα, πανάκριβα,
επικίνδυνα, ρυπογόνα και ανεπαρκή ορυκτά καύσιμα. Ο καπιταλισμός που
οικοδομήθηκε πάνω στο ενεργειακό σύστημα των ορυκτών καυσίμων και εξελίχθηκε ως
ύβρις ενάντια στη Φύση και στην
Ανθρωπότητα, οδεύει ολοταχώς, όπως ο ‘Τιτανικός’, στη μοιραία σύγκρουσή του με
την πραγματικότητα που ο ίδιος δημιούργησε, αυτήν της αμετάκλητα φθίνουσας
διαθέσιμης ποσότητας του «μαύρου χρυσού», της ραγδαία αύξουσας τιμής του και
της ανεπίστρεπτα ογκούμενης περιβαλλοντικής καταστροφής.
Ο
καπιταλισμός, στις φλέβες του οποίου κυλάει πετρέλαιο και τρέφεται με τις
σάρκες της εργαζόμενης ανθρωπότητας, πάσχει από ένα είδος αθεράπευτης
κερδομανιακής βουλιμίας, η οποία οξύνει συνεχώς την καταστροφικότητά του. Όλοι
οι πόλεμοι του 20ου αιώνα έγιναν για τα πετρέλαια της Μέσης Ανατολής,
της ‘παγκόσμιας ενεργειακής τράπεζας’, για τον έλεγχο της Ευρασίας με στόχο την
παγκόσμια ηγεμονία του καπιταλισμού, πότε με τη μορφή του γερμανισμού, ως Drang nach Osten, ως Ostpolitik και
ως θλιβερός Blitzkrieg του Τρίτου Ράιχ και πότε με τη μορφή του αμερικανισμού, ως
New Deal και με εργαλείο τον βίαιο μιλιταριστικό ιμπεριαλισμό και τώρα με την
εξίσου βίαιη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση.
Τώρα όμως τα
ψέματα τελειώνουν μαζί με τα κοιτάσματα των ορυκτών καυσίμων. Οι εγκέφαλοι του
καπιταλισμού το γνωρίζουν και παρά τις φωνές κάποιων να αλλάξει ενεργειακή
πορεία ‘ο τιτανικός της ελεύθερης αγοράς’, ο σκληρός πυρήνας της
παγκοσμιοποίησης, ως αμερικανισμός, φαίνεται να μην μπορεί να ξεπεράσει την
πετρελαιομανιακή κατάθλιψή του και γι’ αυτό, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις,
ετοιμάζεται, με ένα νέο παγκόσμιο καταστροφικότερο πόλεμο, στη γεωγραφική
περιοχή του μαύρου χρυσού, να δώσει την οριστική λύση στο πρόβλημα της
ενεργειακής κυριαρχίας. Είναι προφανές πως ο στόχος του είναι τριπλός:
·
Πρώτο να εξασφαλίσει τον αποκλειστικό έλεγχο
πάνω σε όλα τα υφιστάμενα κοιτάσματα ορυκτών καυσίμων για να εξαρτά με το
μονοπώλιο της ενέργειας ολόκληρο τον πλανήτη,
·
Δεύτερο για να εξουδετερώσει, να εμποδίσει τη
μεταξύ τους συνεργασία, να καθυποτάξει και στην ανάγκη να διαλύσει, τους
ανταγωνιστές του και επίδοξους παγκόσμιους ηγεμόνες που παίρνουν θέση ως
νεογερμανισμός, νεοτσαρισμός και νεοκινεζισμός και
·
Τρίτο για να σφετεριστεί τις νέες μορφές
ενέργειας και μ’ αυτό να δαμάσει, να αποδεκατίσει και να καθυποτάξει σε
καθεστώς μεσαίωνα την εργαζόμενη ανθρωπότητα.
Η ανθρωπότητα
όμως συνειδητοποιεί σταδιακά πως η Φύση διαθέτει πλήθος εναλλακτικών λύσεων για
το ενεργειακό της πρόβλημα, οι οποίες μπορούν, σήμερα, στον 21ο
αιώνα, και χάρη στην κοινωνικά δημιουργημένη και συσσωρευμένη επιστημονική
γνώση και εξελιγμένη τεχνολογία να την απαλλάξουν από την φτώχεια, τη βία, το
Φόβο, την πείνα και την καταστροφή. Η συμμαχία Ανθρωπότητας και Φύσης μπορεί να
απαλλάξει και τις δυό από την καταστροφική μανία του καπιταλισμού, προϋπόθεση
ικανή και αναγκαία για να αποκατασταθεί και πάλι η ενότητα, η συνεργασία και η
αρμονία στη σχέση μεταξύ κοινωνίας-ανθρωπότητας και Φύσης.
*
Οι
εναλλακτικές, οι ήπιες, οι ανανεώσιμες πρωτογενείς και δευτερογενείς πηγές
ενέργειας μπορούν συνδυαζόμενες να απαλλάξουν την ανθρωπότητα από το
εξουσιαστικό ενεργειακό σύστημα των ορυκτών καυσίμων και να προσφέρουν σε όλους
άφθονη, φτηνή, ασφαλή και καθαρή ενέργεια. Είναι προφανές πως μια τέτοια
θεμελιακή αλλαγή στο ενεργειακό σύστημα θα προκαλέσει ριζικές αλλαγές στην
οικονομία και στην κοινωνία, πράγμα που θα τις απαλλάξει και από τον
καταστροφικό καπιταλισμό και θα ανοίξει ορίζοντες για ένα καλύτερο κόσμο και
ένα νέο ανθρώπινο πολιτισμό, τον οικουμενικό ουμανιστικό πολιτισμό.
Στην καρδιά
αυτής της νέας ενεργειακής προοπτικής βρίσκεται το υδρογόνο, το οποίο ήταν, μέχρι πρόσφατα πολιτικός κρατούμενος της
εξουσίας των ορυκτών καυσίμων. Η γνώση όμως που στο μεταξύ αποκτήθηκε, χάρη
στις άοκνες και επίπονες προσπάθειες ανυπότακτων επιστημόνων, ερευνητών,
τεχνικών και εμπειροτεχνών, έφερε το υδρογόνο στον οπτικό ορίζοντα και στη
συνείδηση της ανθρωπότητας, ως την ενεργειακή δύναμη που μπορεί να αλλάξει
συθέμελα την αρχιτεκτονική της οικονομίας, της κοινωνίας και της ανθρωπότητας.
Η
συνειδητοποίηση των ανεξάντλητων δυνατοτήτων που προσφέρουν οι ανανεώσιμες
πηγές ενέργειας και ιδιαίτερα το υδρογόνο, που βρίσκονται παντού στον πλανήτη,
ανοίγει για τις τοπικές κοινωνίες απεριόριστους ορίζοντες ανάπτυξης για την
καθολική ευημερία. Η κοινωνικοποίηση των ενεργειακών πηγών και υποδομών και η
πλήρης αποκέντρωση της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, η οποία εξαιτίας της
απόλυτης διασποράς του υδρογόνου και της απλής και χαμηλού κόστους τεχνολογίας
παραγωγής υδρογονοενέργειας καθιστά την ενέργεια ένα σχεδόν ελεύθερο αγαθό που
μπορεί να εξασφαλίσει ενεργειακή αυτονομία σε κάθε χρήστη και συνεπώς
ενεργειακή ισότητα, η οποία μπορεί να εγγυηθεί και την κοινωνική ισότητα.
Ζούμε τις
ιστορικές στιγμές μιας νέας μεγάλης επιστημονικοτεχνικής και ταυτόχρονα
κοινωνικής επανάστασης, ως συνέπεια της ενεργοποίησης της μεγάλης αντίθεσης
μεταξύ των καθυστερημένων καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής και των προχωρημένων
παραγωγικών δυνάμεων που ασφυκτιούν μέσα στα περιορισμένα όρια του
καπιταλιστικού συστήματος, η οποία, αντίθεση, φέρνει πάντα μαζί της το θάνατο
του παλιού και τη γέννηση του καινούργιου κόσμου.
Το
συγκεντρωτικό ενεργειακό σύστημα που χτίστηκε πάνω στα ορυκτά καύσιμα και
εκφράζεται ως μια ολιγαρχική, συγκεντρωτική, καταστροφική και απάνθρωπη
οικονομική και πολιτική εξουσία αποτελεί το ένα σκέλος της αντίθεσης που θέλει
να διατηρήσει τις καθυστερημένες παραγωγικές σχέσεις, ακόμα και όταν το
μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας λιμοκτονεί, ο πλανήτης καταστρέφεται και η
ζωή απειλείται. Οι συνδυασμένες ανανεώσιμες πηγές ενέργειας με κέντρο το
υδρογόνο, ως πηγή άφθονης, φτηνής και καθαρής ενέργειας για όλους, σε συνδυασμό
με τη σύγχρονη επιστημονικά έγκυρη και κοινωνικά χρήσιμη γνώση και την
ειρηνική-απελευθερωτική τεχνολογία με αιχμή την τεχνολογία της πληροφορικής και
του υδρογόνου, αποτελούν τη συμπύκνωση του άλλου σκέλους της αντίθεσης που
εκφράζει τις νέες δυνατότητες των παραγωγικών δυνάμεων. Στην πραγματικότητα
μιλάμε για την αντίθεση ανάμεσα στο ελάχιστο, για τις ενεργειακές ανάγκες της
ανθρωπότητας, πετρέλαιο και στο ανεξάντλητο και διάσπαρτο παντού υδρογόνο και
την απεριόριστη υδρογονοενέργεια, ή διαφορετικά διατυπωμένη μεταξύ των ‘πέντε
–δέκα’ ενεργειακών κολοσσών και ολόκληρης της εργαζόμενης ανθρωπότητας.
Αυτή η
αντίθεση πρέπει να, και θα λυθεί στο πεδίο της κοινωνικής σύγκρουσης των
δυνάμεων που στοιχίζονται πίσω από τα δυό σκέλη αυτής της θεμελιακής αντίθεσης,
δηλαδή των δυνάμεων της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού που
οραματίζονται και αγωνίζονται για ένα καλύτερο κόσμο από την μια μεριά και των
δυνάμεων του σκοταδισμού, της συντήρησης και της απάνθρωπης και καταστροφικής
καπιταλιστικής εξουσίας που οδηγεί την ανθρωπότητα στην καπιταλιστική
βαρβαρότητα από την άλλη μεριά.
*
Ο Αρχιμήδης
δίδαξε την ανθρωπότητα πως για να κινήσει τη Γη, χρειάζεται, πέρα από την ιδέα
να την κινήσει, κάπου να πατήσει και να ακουμπήσει το υπομόχλιο ώστε με την
πολλαπλασιαστική, δια του μοχλού, δύναμη της βαρύτητας, να μπορέσει να την
κινήσει. Κατ’ αναλογία, αν η ανθρωπότητα θέλει να κουνήσει από τη θέση του και
να ανατρέψει τον καπιταλισμό, χρειάζεται, πέρα από τις επαναστατικές θεωρίες
και τις φλύαρες πολιτικές ιδεολογίες, ένα καινούργιο τόπο, μια καινούργια
αμεσοδημοκρατική κοινωνική πραγματικότητα για να πατήσει και στη συνέχεια
χρειάζεται ένα εργαλείο, το μοχλό της ανατροπής του καπιταλισμού και αυτός ο
μοχλός φαίνεται να είναι η ελεύθερη υδρογονοενέργεια. Αυτό το εργαλείο στα
χέρια μιας αποφασισμένης, σταδιακά, επίπονα και επίμονα αυτοπροσδιοριζόμενης,
αυτοθεσμιζόμενης, αυτοδιευθυνόμενης κοινωνίας, μπορεί να δημιουργήσει,
βήμα-βήμα για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία, την αναγκαία υλική βάση, το
έδαφος πάνω στο οποίο θα χτιστεί η ενεργειακή και κατ’ επέκταση και η κοινωνική
ισότητα που, επίσης σταδιακά, επίπονα και επίμονα θα πάρει την ολοκληρωμένη
μορφή της Άμεσης Δημοκρατίας και της Αταξικής Κοινωνίας.
Αυτός ο
μοχλός, για τη μετακίνηση-ανατροπή του καπιταλισμού που δεν είναι παρά η νέα
επανάσταση του Υδρογόνου και της Άμεσης Δημοκρατίας που έχουν ήδη ξεκινήσει,
είναι το αντικείμενο αυτού του βιβλίου που κρατάτε στα χέρια σας, με την ελπίδα
πως θα συμβάλλει στον προβληματισμό και στη συνειδητοποίηση ότι στα χέρια μας
κρατάμε τη ζωή μας, τη ζωή του κοινού σπιτιού μας, του πλανήτη Γη και το μέλλον
μας, αλλά και με την προσδοκία πως θα σταθούμε αντάξιοι αυτού του χρέους.
*
Η
υδρογονοενέργεια δεν είναι πια ένα όραμα, γιατί είναι ήδη μια απτή πραγματικότητα
που αρνείται, αλλά πιέζεται αφόρητα, να υποταχθεί στις δυνάμεις της αλλοτρίωσης
της εργαζόμενης κοινωνίας, της καταστροφής του περιβάλλοντος, της βίας των
πολέμων και της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Για να δώσει το ανεξάντλητο και
διάσπαρτο σε κάθε γωνιά του πλανήτη υδρογόνο ελεύθερη, άφθονη, ασφαλή και
καθαρή υδρογονοενέργεια, τη μόνη που μπορεί να απελευθερώσει την ανθρωπότητα
από τα δεσμά της ανάγκης και του καπιταλισμού, περιμένει από τις δυνάμεις της
Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού να εμποδίσουν το κεφάλαιο που θέλει
να σφετεριστεί ένα ελεύθερο αγαθό και να το μετατρέψει σε εμπόρευμα και σε
καινούργιες αλυσίδες μιας νέας μεσαιωνικής σκλαβιάς.
Οι επιστήμες,
η έρευνα και η τεχνολογία έχουν λύσει όλα τα τεχνικά προβλήματα για την
παραγωγή υδρογόνου και ελεύθερης υδρογονοενέργειας, της μόνης πράσινης
ενέργειας, για αυτοκατανάλωση, από το επίπεδο του νοικοκυριού μέχρι αυτό της Κοινότητας,
του Δήμου, της Περιφέρειας, της χώρας και της ανθρωπότητας ολόκληρης. Η
ενεργειακή ανεξαρτησία είναι πια μια πραγματική δυνατότητα για τον καθένα μας,
για την κοινωνία μας και για την ανθρωπότητα. Η ενεργειακή ανεξαρτησία οδηγεί
στην ενεργειακή ισότητα και αυτή με τη σειρά της, σε συνθήκες άμεσης
δημοκρατίας, οδηγεί στην κοινωνική ισότητα, χωρίς την οποία δεν μπορεί να
υπάρξει ισηγορία, ισονομία, ισοπολιτεία, ελευθερία, δημοκρατία και ειρήνη.
Ένας καλύτερος
κόσμος είναι πια μπροστά μας, ας ανοίξουμε τα μάτια μας να τον θαυμάσουμε και
ας απλώσουμε τα χέρια μας να τον κάνουμε δικό μας, γιατί σ’ εμάς ως άτομα, ως
εργαζόμενη κοινωνία και ως εργαζόμενη ανθρωπότητα ανήκει και σε κανένα άλλον.
Σ’ αυτό τον κόσμο μας ξεναγεί βήμα-βήμα και χωρίς παρωπίδες, πειστικά και
τεκμηριωμένα αυτό το μοναδικό στο είδος του βιβλίο, ρίχνοντας σε όλες τις
πτυχές και σε όλες τις διαστάσεις του, άπλετο φως.
ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Πρόλογος:
Παντελής Σαββίδης
Προμύθιο
Σημείωμα του συγγραφέα
ΠΡΩΤΟ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ:
Ενέργεια = Ζωή =
Ανθρώπινος Πολιτισμός
1.1. Ενέργεια, Ζωή και
Πολιτισμός
1.2. Ενέργεια, ως
ιδεολογία και εξουσία
1.3. Ενέργεια, οικονομική
ανάπτυξη και διεθνής καταμερισμός της εργασίας
1.4. Πηγές
Ενέργειας
ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ:
Αιχμάλωτη ενέργεια =
αιχμάλωτη κοινωνία = αιχμάλωτη
ανθρωπότητα =
καπιταλιστική βαρβαρότητα
2.1. Μορφές ενέργειας και
οικονομική-κοινωνική εξέλιξη
2.2. Για τη σχέση ανάμεσα
στο οικονομικοκοινωνικό και στο ενεργειακό σύστημα
2.3. Υδρογόνο. Το τέλος
της πετρελαιοκρατίας και της κεφαλαιοκρατίας
2.4. Οι πράσινες απάτες και αυταπάτες του
καπιταλισμού
2.5. Για τη σχέση ανάμεσα στο ενεργειακό σύστημα και
στη γήινη βιόσφαιρα και το πρόβλημα της ασφάλειας της ζωής και του πλανήτη
2.6. Η μεγάλη συνωμοσία της σιωπής, ομολογία ενοχής
του εγκλήματος του καπιταλισμού σε βάρος της ανθρωπότητας
ΤΡΙΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ:
Ελεύθερη ενέργεια =
ελεύθερος χρόνος =.ελεύθερη κοινωνία = ελεύθερη ανθρωπότητα = ουμανιστικός
πολιτισμός ελευθερίας
3.1. Η ελεύθερη
υδρογονοενέργεια εναντίον των συγκεντρωτικών καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής
3.2.
Μύθοι και πραγματικότητα για το υδρογόνο, το ‘λαϊκό’, το ‘δημοκρατικό’, το
αιώνιο καύσιμο
3.3. Υδρογόνο εναντίον πετρελαίου και όλων των ορυκτών καυσίμων
3.4. Ενεργειακές κυψέλες εναντίον μηχανών εσωτερικής
καύσης
3.5. Η ελεύθερη-αποκεντρωμένη υδρογονοενέργεια είναι ο
θεμελιακός παράγοντας ανθρωποκεντρικής, ισόρροπης και αειφόρου ανάπτυξης
3.6 Τα Δίκτυα Ελεύθερης Υδρογονοενέργειας ως
ενοποιητικός παράγοντας αμεσοδημοκρατικής και αταξικής συγκρότησης της
ανθρωπότητας
3.7. Εφαρμογές υδρογονοενέργειας
3.8. Θέλεις Υδρογονοενέργεια; Φτιάξ’ τη μόνος σου.
Μπορείς
ΤΕΤΑΡΤΟ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ:
Ενεργειακή
ισότητα = κοινωνική ισότητα = Άμεση Δημοκρατία και Αταξική Κοινωνία
4.1. Να απελευθερώσουμε το νερό, τον ‘Προμηθέα
Δεσμώτη του 21ου Αιώνα’
4.2. Το μέλλον των
ανανεώσιμων πηγών ενέργειας αφετηρία ενός νέου πολιτισμού
4.3. Ενεργειακή ισότητα,
ελευθερία και άμεση δημοκρατία
Επιμύθιο
Πηγές-Βιβλιογραφία
Summary
Résumé succinct
Kurze Zusammenfassung
____________________________
Εκδόσεις ΝΗΣΙΔΕΣ,
Θεσσαλονίκη 2013
Δεσπεραί 3, 546 21 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου